In de maffe wereld van The Capture blijken de wildste complottheorieën te kloppen

Ook in het tweede seizoen blijft The Capture een serie die flink wat inbeeldingsvermogen vergt, waarmee je je toch kostelijk vermaakt. Neem alleen al de eerste paar minuten van de eerste aflevering: een man - een Chinese dissident zo leren we later - komt thuis in zijn appartement in Londen. Terwijl hij een yoghurtje uit de koelkast pakt, kijkt hij naar de livebeelden van de bewakingscamera’s die hij op iedere centimeter van de openbare ruimtes van zijn flatgebouw heeft gericht, en ziet dan iets dat hem zichtbaar van slag maakt. 

En dan zien wij het ook: op de zwart-witbeelden van de bewakingscamera’s gaan de automatische deuren bij de ingang van het gebouw open, alleen is er geen mens te bekennen. Vervolgens wordt er op de knoppen naar de lift gedrukt, wederom zonder dat er een levend wezen te zien is. Dan gaan de lampen met bewegingssensoren in de gang naar zijn voordeur een voor een aan, alsof er iemand loopt, maar er is niemand. Wat is er aan de hand? Wie komt eraan? We hebben geen idee. De man wel. En hij is doodsbang.

Wie het eerste seizoen van The Capture heeft gezien, (let op: hier volgen spoilers voor dat eerste seizoen) weet dat het niet een onzichtbaar bovennatuurlijk verschijnsel is dat zich door het gebouw voortbeweegt. Deze Britse misdaadserie draait immers om het manipuleren van beelden van bewakingscamera’s, waarbij mensen of gebeurtenissen erin worden gemonteerd of weggehaald. Eerder ontdekte politierechercheur Rachel Carey (Holliday Grainger) al dat de Britse overheid in het diepste geheim straatbeelden aanpast en vervalst om zo ‘potentieel gevaar voor de Britse staat’ op voorhand te kunnen uitschakelen. ‘Wij veranderen informatie in bewijs,’ legt Carey’s baas het in dit nieuwe seizoen nog eens uit – al weet iedereen die betrokken is bij het overheidsprogramma dat wat ze doen alle ethische grenzen overschrijdt.  

Uiteraard is de Britse overheid niet de enige die zich bezighoudt met het manipuleren van beelden en het vervalsen van bewijs. Dit seizoen lijkt het zelfs alsof de Britten zélf bespeeld worden wanneer de minister van Binnenlandse Veiligheid te maken krijgt met akelig overtuigende deepfakes. (De serie is wat vergezocht, maar toch ook knap actueel en daarmee extra spannend.) Wie zit erachter? China, Rusland, Amerika? Het kan allemaal. Zeker in de maffe wereld van The Capture, waar de wildste complottheorieën blijken te kloppen. Dit maakt het verhaal uiteindelijk niet heel geloofwaardig (of misschien wel, wie weet…), maar dat maakt niet uit. Want als de bizar ingewikkelde puzzel aan het einde van de zeven afleveringen is gelegd, kun je niet anders dan tevreden glimlachen.