Het is een van de wonderlijker comebacks van de laatste jaren: de terugkeer van de ziekenhuisserie. Vooruit, de kijker kon nog steeds terecht bij herhalingen van ER of een van de oneindige nieuwe seizoenen van Grey’s Anatomy, maar inmiddels mogen we toch spreken van een heuse hausse aan nieuwe ziekenhuisseries. Zo kwam SBS eind vorig jaar met een succesvolle herstart van gouwe ouwe Medisch Centrum West, bracht Netflix de serie Pulse uit, en had HBO de afgelopen maanden een monsterhit te pakken met The Pitt.
Ook de NPO deed eerder al een duit in het zakje met Dag & nacht, een ziekenhuisserie die met het eerste seizoen in 2023 wekelijks gemiddeld een miljoen kijkers scoorde. De serie – grotendeels geregisseerd door Joram Lürsen en geschreven door Kim van Kooten, die ook de hoofdrol vertolkt – speelde zich in het eerste seizoen af op de verloskundeafdeling van een ziekenhuis, waar de werkomstandigheden zwaar zijn, en het personeel er op persoonlijk vlak meer dan eens een zooitje van maakt (wat is een goede ziekenhuisserie zonder buitenechtelijke affaire?).
Toch is het patroon in veel van die ziekenhuisseries juist ook dat het allang niet meer voornamelijk hoeft te draaien om de persoonlijke beslommeringen van het personeel. De omstandigheden in de zorg zijn in deze tijd ten slotte dusdanig nijpend, dat er ook met thema’s als werkdruk, administratieve lasten en oververmoeid personeel genoeg drama te bedenken valt.
Toch gaat het tweede seizoen van Dag & nacht niet zomaar verder op de automatische piloot. Zo speelt de vervolgreeks zich niet langer af op de verloskundeafdeling, maar verplaatst de setting richting de kinderafdeling. In gesprek met ANP gaf schrijver Van Kooten eerder al aan dat dit seizoen een wat zwaardere kluif wordt. Verhalen over zieke kinderen zijn ‘natuurlijk niet leuk’, maar ‘wel belangrijk om te vertellen’. Van Kooten: ‘Ik denk dat het ons wel gaat lukken om het zo te brengen dat de verhaallijn ook iets lichts heeft, en dat er humor in blijft.’
Ook dat is het geheim van een geslaagde ziekenhuisserie: aan (medische) ellende en persoonlijk drama geen gebrek, maar we kunnen uiteindelijk niet anders dan meeleven met die veel te hard werkende personages.