‘Op een dag zal dit allemaal van jou zijn’, zegt boer en weduwnaar Nathan (Martin Clunes) trots tegen zijn zoon, in de openingsscène van het zesdelige Out There als hij door het raam kijkt naar zijn boerderij op het Welshe platteland. Zoon Johnny (Louis Ashbourne Serkis) reageert vooral laconiek: ‘Geweldig!’
Zijn sarcasme valt goed te begrijpen. Niet alleen is Johnny gewoon een eigenwijze puber, het is ook niet heel makkelijk om rooskleurig te kijken naar de toekomst die voor hem ligt. Nathan mag dan een soort plattelandsidylle voor zich zien, maar het boerenleven is óók een immense uitdaging. Niet voor niets schiet een bevriende boer zichzelf in de eerste aflevering dood. De bank wil hem niets meer lenen, en hij zit tot over zijn oren in de schulden. En met vastgoedontwikkelaars die azen op zijn land, zijn de dreigingen talrijk.
Kortom: waarmee zadelt Nathan zijn zoon nu eigenlijk op? Dit leven is, zoals hij het zelf samenvat, ‘toch gewoon een dagelijkse worsteling?’ ‘We zullen wel gek zijn.’
En alsof dat niet genoeg ellende is, blijkt deze wereld ook nog uitermate aantrekkelijk voor drugsdealers uit de stad, die op het platteland tamelijk ongestoord hun gang kunnen gaan. Dat vormt weer een bedreiging voor de naïeve Johnny, die zomaar ineens in die drugswereld dreigt te belanden. Tja, dat is voor Nathan plots een veel grotere zorg dan de toch vrij onschuldige hoofdbrekens over Johnny’s gameverslaving.
De uitstekende misdaadthriller heeft daarmee genoeg interessante invalshoeken, maar blijkt vooral een perfect visitekaartje voor hoofdrolspeler Clunes. De Brit is vooral bekend van zijn jarenlange hoofdrol in komedieserie Doc Martin (in Nederland verfilmd als Dokter Tinus), over een chagrijnige huisarts die voortdurend kolderieke interacties heeft met bewoners van een idyllisch dorpje.
In Out There is de toon veel ernstiger, maar toch was de rol voor Clunes ‘een no-brainer’, gaf hij eerder aan in gesprek met The Telegraph. ‘Het is goed dat zo’n serie zich eens afspeelt op het platteland. Ik ben geen campagnevoerder voor het platteland hoor, maar ik denk dat er in veel steden wel een wijdverbreide desinteresse is voor alles wat zich daar afspeelt.’ Clunes kon zich sowieso eenvoudig inleven in zijn rol, daar hij zelf ook op een boerderij woont, en daadwerkelijk vee houdt.
Daarmee voelt Out There in ieder geval behoorlijk authentiek. Maar of zo’n leven op Nathans boerderij nu iets is dat we ooit zouden willen hebben? Daarover denken we na het zien van deze serie toch nog even na.