The Crow Girl: grimmige misdaadthriller wordt ondanks de loodzware thematiek nooit te zwaar

Je moet er maar zin in hebben. We zijn wel wat gewend als het op misdaadseries aankomt, maar een grimmig verhaal over de klopjacht op een seriemoordenaar van jonge mannen én een mogelijk pedofilienetwerk, dat is toch net even zwaardere kost dan de gemiddelde serie die je op maandagochtend bespreekt bij het koffiezetapparaat.

Maar goed, de zesdelige Britse serie The Crow Girl mikt dan ook niet op de lach of de ontspanning. Ernstig is het, wat we zien. Zo wordt er in de eerste aflevering al een haast gemummificeerd lichaam gevonden dat in tweeën is gegaan en in een zak is achtergelaten in een steeg. Even later wordt een (doodenge) tandarts opgepakt op beschuldiging van het bezit van kinderporno.

Zo’n loodzwaar verhaal kun je eigenlijk alleen draaglijk maken met hoofdpersonages die je aan de hand nemen en laten zien dat heus niet alles verrot is in de wereld. Dat is hier gelukkig óók het geval, vooral omdat psychotherapeut Sophia (Katherine Kelly) en rechercheur Jeanette Kilburn (Eve Myles) een uitstekend duo vormen in de jacht op de seriemoordenaar. Ook die dynamiek kennen we uit eerdere series (Mindhunter!), waarin speurwerk en de meer wetenschappelijke blik uitstekend samengaan.

Hoewel The Crow Girl een Britse productie is, voelt dit in alles vooral aan als een typische Scandinoir, met veel grauwe omgevingen, getroebleerde hoofdpersonages en behoorlijk grimmige thematiek. Die Scandinavische invloeden zijn niet heel vreemd, daar de serie gebaseerd is op een gelijknamig Zweeds boek van Erik Axl Sund (het pseudoniem van auteursduo Jerker Eriksson en Håkan Axlander Sundquist).

Schrijver Milly Thomas verplaatste de boel naar het Verenigd Koninkrijk, en probeerde een net iets Britser karakter aan het verhaal te geven. In een interview met Drama Quarterly: ‘Als schrijver ben ik gefascineerd door onze Britse eigenaardigheden, vooral wanneer we worden geconfronteerd met de vreselijkste dingen. Het ene moment kunnen we samen lachen, terwijl we op diezelfde dag het vreselijkste nieuws ooit krijgen. Die balans is heel belangrijk voor me, omdat het is hoe het leven werkt. In het boek zit ook iets bijtends, een typisch Zweedse gevoeligheid, en die zou in Bristol weer minder goed werken.’

Thomas maakte het verhaal daarom wat Britser, en dat zien we terug in de serie, die ondanks de loodzware thematiek nooit té zwaar wordt om naar te kijken. Het maakt The Crow Girl een rijke aanvulling op de canon van series over de jacht op een seriemoordenaar.