The Hunt for Raoul Moat: reconstructie van een geruchtmakende klopjacht

‘We zijn hier omdat Raoul Moat een held is.’

Wie niet beter weet, zou denken dat de mensen die naar een Brits slaapstadje zijn getrokken daar écht zijn gekomen om een laatste eer te bewijzen aan iemand die iets goeds heeft gedaan. Een laatste teken van respect voor een held, wat kan daar nu mis mee zijn?

Welnu, in de driedelige Britse miniserie The Hunt for Raoul Moat leren we razendsnel dat deze Raoul Moat (Matt Stokoe) een gewelddadige, misogyne, levensgevaarlijke man is, die de nieuwe partner van zijn ex-vrouw in koelen bloede doodschoot, zijn ex belaagde en tijdens zijn vlucht ook nog een politieagent levensgevaarlijk verwondde. Maar in de openingsscène zien we interviews met mensen die diezelfde Moat een held noemen. Pardon?

Het ‘heldennarratief’ is symbolisch voor de waargebeurde moordzaak, die Groot-Brittannië in 2010 dagenlang in zijn greep hield. Moat wist de politie namelijk lang van zich af te schudden, onder meer door de belofte dat hij elke agent die op zijn pad kwam zou doodschieten. Britse media smulden van het verhaal, waarbij het leed van de slachtoffers voor het gemak grotendeels over het hoofd werd gezien. Hartstikke erg natuurlijk, maar wat is er spannender dan een zelfbenoemd wreker die het eigenhandig opneemt tegen een heel politiekorps?

De impact van Moats acties stopte niet bij de hongerige verslaggeving, want Moat vergaarde óók snel een heuse fanschare, met mensen die vonden dat juist híj het slachtoffer was. Hij was immers in de steek gelaten door zijn ex-vrouw, en altijd slecht behandeld door agenten. Het was, in dat vaak misogyne denkkader, volstrekt normaal dat hij het recht nu in eigen hand nam. Er werden zelfs Facebookpagina’s aangemaakt met titels als ‘Raoul Moat You Legend’. Het mediacircus bereikt een curieus dieptepunt als zelfs de in ongenade geraakte oud-voetballer Paul Gascoigne zich met de zaak bemoeit, en aanbiedt om ‘zijn vriend’ Moat te helpen met ‘een blik bier, wat kip en iets om hem warm te houden’.

Genieten geblazen voor de Britse pers natuurlijk, maar over de slachtoffers ging het ondertussen zelden. The Hunt for Raoul Moat probeert dat beeld bij te stellen, onder meer door te reconstrueren hoe het nu precies kon dat Moat – die daags voor zijn acties vrijkwam uit de gevangenis – tot zijn daden kwam, terwijl de autoriteiten wel degelijk op de hoogte waren van het gevaar voor zijn omgeving. Zo bleken de meldingen van zijn ex-vrouw Samantha (Sally Messham) voortdurend op een muur van bureaucratie en onverschilligheid te stuiten.

De thrillerserie is daarmee een spannende reconstructie van een geruchtmakende klopjacht en het bijbehorende mediacircus, én een kritische beschouwing op de onverschilligheid van het systeem ten aanzien van huiselijk geweld. Maar wat de serie vooral goed doet, is de daadwerkelijke impact van Moats acties op zijn slachtoffers en hun naasten laten zien. Het maakt het idee dat Moat in sommige ogen een held was alleen maar huiveringwekkender.