‘Als genoeg mensen je alleen zien als een grap, ga je vanzelf geloven dat je niets anders te bieden hebt. Je denkt zelf dat je voor een revolutie kunt zorgen in de luchtvaartsector, maar durft het niet serieus te nemen, omdat niemand anders dat doet.’
We zijn halverwege de eerste aflevering van het tweede seizoen van The Rehearsal, als Nathan Fielder (hoofdpersoon, bedenker, schrijver, regisseur, poppenspeler en nog veel meer) reflecteert op wat hij eigenlijk aan het doen is. Hij kijkt naar een clown die klem zit onder het wiel van een auto. De clown is gewond, maar alle omstanders lachen, nemen zijn leed niet serieus. Pas als de ambulance komt, schrikken ze.
Het voorval is volledig in scène gezet door Fielder, maar onderstreept wel het punt dat hij wil maken. In dit vervolgseizoen van The Rehearsal heeft Nathan een missie: hij heeft zich jarenlang verdiept in vliegtuigongelukken, en heeft naar eigen zeggen dé oplossing om vliegtuigongelukken te helpen voorkomen. Want gaat er niet gewoon te veel mis met de communicatie in de cockpit? Oftewel: kunnen we die vliegtuigcrashes stoppen met meer onderlinge chemie, en piloten die vaker naar elkaar luisteren?
Maar ja, wie neemt Fielder serieus? Want ja, Fielder (die eerder ook Nathan For You en The Curse maakte) heeft van HBO veel geld gekregen om een serie te maken, maar dat moet wel een comedyserie zijn. En in de eerste tien minuten van de seizoensopener ‘is er nog niet één keer gelachen’. Zoals Fielder het zelf samenvat: ‘Ik heb de middelen om levens te redden, maar ik moet óók een comedyserie maken. Dat maakt me zowel de beste als de slechtste persoon om dit probleem op te lossen.’