Issa López over nieuw seizoen True Detective: 'Je kunt zelf bepalen wat je gelooft'

Er zijn twee dingen die showrunner, schrijver, regisseur én uitvoerend producent Issa López meteen duidelijk wil hebben: het nieuwe seizoen van de HBO-hitserie True Detective – ondertitel: Night Country – is een reactie, een vervolg eigenlijk, op die baanbrekende eerste reeks met Matthew McConaughey en Woody Harrelson. En, belangrijker nog, na drie seizoenen waarin vrijwel alleen mannen grote rollen hadden werd het hoog tijd om het verhaal vanuit een vrouwelijk perspectief te vertellen. ‘Wees eerlijk, dat was hard nodig,’ zegt de Mexicaanse filmmaker glimlachend in een vergaderruimte van het glazen hoofdkantoor van Warner Bros. Discovery in New York.

Dus verplaatste López het moordmysterie van de warme staat Louisiana naar het koele Alaska, waar twee vrouwelijke rechercheurs – gespeeld door Hollywoodveteraan Jodie Foster en professioneel bokser Kali Reis – zich in de wintermaanden buigen over de verdwijning van het voltallige personeel van een afgelegen onderzoeksstation in het fictieve plaatsje Ennis. ‘Het leek mij interessant om alles te gebruiken wat dat eerste seizoen zo goed maakte en er een negatief van te maken. Dus wat mannelijk was, is nu vrouwelijk. Wat heet en zweterig was, is nu koud. En het licht werd een duistere, lange nacht.’

Eén ding bleef wel hetzelfde. Voor de hoofdrol koos López een wereldberoemde naam die vooral bekend was van het witte doek, net als McConaughey in het eerste seizoen. Foster had zelfs nooit eerder in een televisieserie gespeeld, al was dit niet de voornaamste reden dat López haar graag wilde hebben als de mopperende rechercheur Liz Danvers. ‘Als ik naar de genealogie van True Detective kijk, kan ik alleen maar concluderen dat het eerste seizoen geïnspireerd is door de film Se7en van David Fincher. En voor Se7en heeft men duidelijk veel inspiratie gehaald uit Silence of the Lambs. Daarom dacht ik: als dat de oorsprong is, waarom neem ik voor dit seizoen dan niet het hart van Silence of the Lambs?’

En dus schreef ze het verhaal met Foster in gedachten.

Nu ging López er niet van uit dat Foster, inmiddels ook een gevierd regisseur, de rol zomaar zou aannemen. ‘Meestal werkt het zo in Hollywood: je stuurt het script op naar je droomacteur, die het weigert. Vervolgens stuur je het naar je tweede keus, die ook bedankt. Uiteindelijk wordt het je derde keus en kun je je achteraf niet meer voorstellen dat iemand anders de rol gespeeld zou hebben,’ vertelt de regisseur. Met deze kennis in het achterhoofd was López al aan het bedenken wie ze de afleveringen nog meer zou sturen, maar toen reageerde Foster. Ze wilde afspreken. ‘We grappen er nog steeds over dat ik dacht dat het daarbij zou blijven. Had ik de rest van mijn leven in elk geval kunnen pochen dat ik geluncht had met Jodie Foster.’

Foster bleek echter oprecht geïnteresseerd, ook omdat ze López’ film Tigers Are Not Afraid had gezien en te spreken was over wat de regisseur uit haar acteurs had weten te krijgen. De actrice had alleen één suggestie: haar personage, Liz Danvers, moest veel onsympathieker worden. ‘Ze zei: “Deze vrouw is gebroken, ze is verhard en heeft genoeg van de mannelijke machine.” Zo ging ze nog even door, tot ik vroeg of ze eigenlijk wilde dat Danvers een asshole zou zijn. “Yeah,” zei ze toen.’ López lacht. ‘En dat vond ik geen probleem.’

Dat er nóg een HBO-reeks was met een grote filmster in een vergelijkbare rol ontdekte López pas nadat ze de eerste aflevering had geschreven. Op een avond zag ze Mare of Easttown met Kate Winslet, die hierin niet alleen een wispelturige vrouwelijke rechercheur in een klein stadje speelt, maar ook iemand is die worstelt met het leven, een lesbische dochter (stiefdochter, in het geval van Danver) heeft en ooit nog een ander kind had. ‘Mijn eerste gedachte was: waarom heeft niemand bij HBO me dit verteld?!’ Maar, constateerde López uiteindelijk: het zijn toch heel verschillende series. ‘De sfeer en de stijl zijn anders en wat Jodie doet lijkt niet op wat Kate doet.’

Zelfs Brad Ingelsby, de schrijver van Mare of Easttown, die López’ eerste zes afleveringen had gelezen om feedback te geven, was het niet eens opgevallen, vertelt López. ‘Hij belde me en zei alleen dat hij het geweldig vond. Toen ik hem op de overeenkomsten wees en zei dat ik me zorgen maakte, was zijn reactie: “Maar het is totaal anders.”’

Dit komt ook omdat True Detective: Night Country, net als het eerste seizoen, een bovennatuurlijk randje heeft. Zo suggereert de manier waarop de mannen in het afgelegen onderzoeksstation verdwijnen en later worden teruggevonden al dat wat daar in het donkere Alaska speelt meer is dan een simpele moordzaak. López: ‘Ik denk dat elke whodunit sowieso over de duistere demonen gaat die in ons binnenste huizen. En dan ben je maar één stapje verwijderd van echte demonen.’ Maar, voegt ze eraan toe: het is uiteindelijk wat je als kijker besluit te zien. ‘Het interessante is dat je gedurende de hele serie, net als bij het eerste seizoen, zelf kunt bepalen wat je gelooft. Alle gebeurtenissen zijn rationeel te verklaren, maar je kunt ook denken dat er duistere krachten in het spel zijn. Het is als een rorschachtest: beide interpretaties werken prima. Het is maar net wat jij kiest.’