One Day is een onweerstaanbaar en verslavend romantisch drama

Emma en Dexter zijn totaal verschillend. Op de universiteit in Edinburgh kent iedereen hem. Zij is daarentegen zo onzichtbaar dat hij na vier jaar door dezelfde schoolgangen te hebben gewandeld geen enkel idee heeft wie zij is - ook al beweert hij van wel. Emma leest de klassiekers en wil later de wereld veranderen. Zijn toekomstplannen na de studie reiken niet veel verder dan naar Italië en India reizen, op kosten van zijn ouders. En toch hebben de twee een onmiskenbare klik vanaf het moment dat ze elkaar ontmoeten op hun afstudeerfeest op 15 juli 1989 en samen een beschonken, flirterige nacht doorbrengen. Een avond die de basis legt voor een jarenlange vriendschap, of liefde eigenlijk.  

One Day is een onvervalst romantisch verhaal over twee mensen die heel lang om elkaar heen draaien, tot ze dat niet meer doen. De serie is gebaseerd op de gelijknamige roman van David Nicholls uit 2009. Die werd in 2011 al verfilmd met Anne Hathaway en Jim Sturgess in de hoofdrollen, maar waar het boek zeer goed werd ontvangen en nog steeds geliefd is, viel de film destijds minder in de smaak. Dat komt vooral omdat het verhaal in het boek, waarin ieder hoofdstuk slechts één dag uit een kalenderjaar beslaat - 15 juli, van 1989 tot 2007 - eigenlijk niet paste in de lengte van een speelfilm. Vandaar dat Nicholls (als uitvoerend producent) en schrijver Nicole Taylor het opnieuw proberen, ditmaal met een Netflix-serie.

En daarvoor blijkt One Day uitermate geschikt te zijn. Niet alleen is er met veertien afleveringen van ongeveer een half uurtje genoeg ruimte om de vertelstructuur van het boek aan te houden, één dag per aflevering, maar vooral is de serie ideaal om te bingen. Wie eenmaal begint aan het verhaal van Emma en Dex wil weten hoe het afloopt.

Het zijn de twee hoofdrolspelers, Ambika Mod (This Is Going to Hurt) en Leo Woodall (The White Lotus, S2), die de serie onweerstaanbaar maken. Hun chemie is bijna tastbaar en vooral Mod is opmerkelijk als Emma, die haar droge humor inzet als een schild om mensen op afstand te houden. Maar Woodall is ook overtuigend, als het Britse, oppervlakkige en tegelijkertijd bijzonder onzekere rijkeluiskind Dexter. Een extra bonus is het heerlijke tijdsbeeld dat wordt geschetst van de jaren negentig en nul, met de bijpassende nostalgische soundtrack. Een perfecte serie om een weekend lang in te verdwijnen.