Bodkin: Ierse serie over podcastmakers haakt in op populariteit van het true crime-genre

‘Een podcast? En daar gaan mensen naar luisteren?’ Dat is het terugkerende grapje in de eerste aflevering van Netflix-serie Bodkin. Iedere keer als hoofdpersonen Gilbert (Will Forte), Dove (Siobhán Cullen) en Emmy (Robyn Cara) vertellen dat ze naar het kleine Ierse kustplaatsje Bodkin zijn afgereisd om een podcast te maken over de nog steeds onopgeloste verdwijning van drie inwoners twintig jaar eerder, vragen de locals of dat iets is waar mensen naar willen luisteren. Nu is dit vooral – zo blijkt al snel – omdat de inwoners van het ietwat eigenaardige dorp de vreemdelingen willen ontmoedigen te gaan wroeten in het verleden. Want zelfs in het afgelegen Bodkin weten ze dat alles dat het labeltje ‘true crime’ meekrijgt, tegenwoordig de potentie heeft een hit te worden.

Het genre is immers zo populair dat ook de makers van de truecrimepodcasts en -documentaires een geliefd onderwerp zijn geworden voor Hollywood. Vóór Bodkin was er al de comedyserie Only Murders in the Building, waarin twee oudere mannen met hun jonge buurvrouw moorden oplossen terwijl ze er een podcast over maken, en onlangs besteedde de dystopische serie Black Mirror een aflevering aan twee documentairemakers die in een klein plaatsje in Schotland de mysterieuze verdwijning van een aantal toeristen onderzoeken, maar iets te dicht bij de akelige waarheid komen.

Bodkin houdt het midden tussen Only Murders en Black Mirror. Al is de serie lang niet zo hartverwarmend en slim als het eerste, en wordt hij ook nergens zo duister als het tweede. En ondanks dat de personages zich meerdere malen kritisch uitlaten over het uitbuitende karakter van een truecrimepodcast en de manier waarop de podcastmakers de levens van de mensen die ze uitlichten overhoopgooien, durft Bodkin het fenomeen ook nooit echt te veroordelen.

Wat overblijft is een serie die de bekende paden bewandelt, met drie hoofdpersonen die tegen het cliché aanhangen. Emmy is de onzekere beginnende researcher. Gilbert de te vriendelijke Amerikaanse podcaster die gewoon een mooi verhaal wil vertellen om naar te luisteren in de auto, op weg naar huis. En Dove de bloedserieuze onderzoeksjournalist die zichzelf te goed vindt voor zoiets als een truecrimepodcast. Een genre dat ze ‘geen journalistiek maar necrofilie’ noemt.

Omdat de ontdekkingen die het drietal in Bodkin doen zich in rap tempo opstapelen en met de aflevering bizarder worden, wordt de serie nergens saai. En qua setting kun je nooit echt de mist in gaan met een eigenaardig, Iers kustplaatsje vol excentrieke mensen. Al met al is Bodkin een serie om te volgen terwijl je de was vouwt, net als de gemiddelde truecrimepodcast dus.