Recensies: Super Happy Forever, Swamp Dogg Gets His Pool Painted en Hot Milk

Twee bevriende Japanse jongemannen, Sano en Niyata, verblijven in een kustplaats in de hotelkamer waar Sano’s vrouw Nagi vijf jaar eerder stierf. Terwijl Sano in de omgeving zoekt naar een destijds door Nagi verloren rode pet, komen in een lange flashback herinneringen terug aan de tijd die ze er samen doorbrachten. 

VPRO Cinema (★★★★) 'Grijpt ingenieus als een escheriaanse trap in elkaar'
de Volkskrant (★★★★) 'Slim gestructureerde film die uitnodigt tot mijmeren'
Trouw (★★★★) 'Delicaat verhaal over levensveranderende gebeurtenissen'
Filmkrant 'Een grootse kleine film'

Documentaire over de legendarische muzikant Swamp Dogg en zijn vrienden. Op zijn tachtigste woont de excentrieke Afro-Amerikaan in een suburb van LA, met zijn al even wonderlijke huisgenoten Moogstar en Guitar Shorty. Terwijl zijn zwembad een lik verf krijgt, dist Swamp Dogg het ene sterke verhaal na het andere op.

VPRO Cinema (★★★★) 'Heerlijke muziekdocu, toepasselijk maf gepresenteerd'
NRC (★★★★) 'Net zo vreemd en uniek als de artiest zelf'
de Volkskrant (★★★★)  'Alle hoofdlijnen en terzijdes zijn perfect in balans'
Filmkrant 'Geestige, kleurrijke, fladderige documentaire'

Moeder Rose en dochter Sofia reizen af naar de Spaanse kust voor een speciale behandeling van een vreemde ziekte waaraan Rose al jaren lijdt. Maar ís ze eigenlijk wel ziek, vraagt Sofia zich af, terwijl ze haar moeder dag en nacht verzorgt. Ondertussen ontmoet ze Ingrid, een vrijgevochten Duitse expat, bij wie haar lang onderdrukte verlangens tot uiting komen.

VPRO Cinema (★★★) 'Broeierig, ambigu en onheilspellend drama'
de Volkskrant (★★★) 'Wisselvallige bewerking van Deborah Levy’s roman'
Trouw (★★★) 'Losse scènes komen maar niet bij elkaar'
Filmkrant 'Onzekerheid tekent ook de regie'

Journaliste Nina krijgt na jaren van vervreemding een videobericht van haar vader, een arbeidsmigrant in Italië. Wanneer blijkt dat hij slachtoffer is geworden van uitbuiting op het werk, besluit ze hem te helpen en worden hun oude wonden opnieuw opengereten.

Trouw (★★★★) 'Boeiend familieportret over misbruik en trauma'
de Volkskrant (★★★★) 'Fraai en pijnlijk eerlijk'
Filmkrant 'Persoonlijke film vol urgente, universele thema’s'

De 18-jarige Camilla gaat in het diepe Zuiden in Puglia studeren en heeft besloten daar bij haar vriendje Antonio te wonen. Dat is handiger dan vanuit Rome te reizen. Voor haar familie en met name vader Carlo is dit heel wat. Ze besluiten met het vijfkoppige gezin naar Puglia af te reizen en een korte zomervakantie te houden bij de ouders van Antonio.

de Volkskrant (★★★) 'Aan de flauwe kant, maar vlot verteld'
Het Parool 'Een flauwe familiekomedie'
Filmkrant 'Deze Italiaanse variant op Meet the Parents houdt het simpel'

Gunnar, een oudere, in zichzelf gekeerde boer, wordt gedwongen zijn boerderij op het IJslandse platteland te verlaten nadat die door de overheid is onteigend. Zonder om te kijken verhuist hij naar een klein appartement in Reykjavik. Hij voelt zich niet thuis in de stad, maar als hij zijn eveneens eenzame, 10-jarige buurjongen Ari leert kennen, is dat het begin van een bijzondere, levensveranderende vriendschap.

de Volkskrant (★★★) 'Levert bij vlagen aandoenlijke scènes op'
Het Parool 'Blijft wat te vluchtig en aan de oppervlakte'
Filmkrant 'Pendelt qua toon tussen observerend en droogkomisch'

Wanneer vijf vrienden per ongeluk een dodelijk auto-ongeluk veroorzaken, sluiten ze een pact om hun betrokkenheid geheim te houden. Als de vrienden een jaar later één voor één worden gestalkt door een moordenaar, schakelen ze de hulp in van de twee overlevenden van het legendarische bloedbad in Southport in 1997.

de Volkskrant (★★) 'Niet bijzonder sprankelend'
The Guardian (★★★) 'Fun 90s slasher revival'
Deadline 'Nearly nothing works here'