Netflix-tips: Fargo en Good News

Tragikomisch meesterwerk van de gebroeders Coen waarin Jerry (William H. Macy) zijn eigen vrouw laat ontvoeren omdat hij geld nodig heeft voor een businessdeal. Het kwaadaardige opzetje mislukt jammerlijk door aan de ene kant het prutswerk van de criminelen en aan de andere kant de uitzonderlijke speurneus van de hoogzwangere politiechef Marge (Frances McDormand). Wereldwijd bedolven onder prijzen, waaronder een volkomen terechte Oscar voor McDormand. In 2014 verscheen, met andere acteurs en de Coens als producenten, een gelijknamige tv-serie, die nu ook op Netflix te zien is.

Japanse communisten kapen in de jaren zeventig een vliegtuig en dwingen de piloot om naar de Noord-Koreaanse hoofdstad Pyongyang te vliegen. Het hoofd van de Zuid-Koreaanse geheime dienst rekruteert ondertussen een verkeersleider van de luchtmacht: hij moet zich over de radio voordoen als Noord-Koreaan en de kapers in Zuid-Korea laten landen, zonder dat ze argwaan krijgen. Een gedurfd plan dat enorme precisie, overredingskracht én een gigantische dosis geluk vereist. Geïnspireerd op ware gebeurtenissen, maar Good News is vooral een vet aangezette, slimme satire over schijnheilige politici, opportunisten en stompzinnige idealisten. Van de regisseur van Kill Boksoon (ook te zien op Netflix).

Het uit Star Wars afkomstige personage Jabba the Hutt is in Spaceballs vervangen door Pizza the Hutt. Voor wie dat leuk vindt heeft deze parodie van Mel Brooks veel meer te bieden, bijvoorbeeld een door seks geobsedeerde, in een zwart pak en helm gestoken slechterik genaamd Dark Helmet (Moranis), John Candy in een hondenpak als de halfhond, halfmens Barf (I'm my own best friend) en regisseur/komiek Mel Brooks zelf als de gerimpelde groene Yoghurt. Het langverwachte vervolg is momenteel in de maak, ondanks de hoge leeftijd van schrijver/producent Brooks (99). 

De hartverscheurende foto van het Napalm-meisje, Kim Phúc, die naakt, gillend en met haar armen gespreid wegrent van de rookwolken die over haar Vietnamese dorp hangen, is wereldberoemd. Fotograaf Nick Út won er alle belangrijke prijzen mee. Alleen was dat waarschijnlijk onterecht, zo argumenteert deze gedegen documentaire behoorlijk overtuigend. De foto werd niet door Út maar een lokale freelancefotograaf geschoten, alleen kreeg hij van AP nooit de credits. ‘Ik vraag me af of ze hetzelfde hadden gedaan bij een Amerikaan, een Fransman of een Engelsman,’ vraagt fotograaf Gary Knight die de zaak onderzocht zich terecht af. Tijd dus om de geschiedenis een beetje recht te zetten.

Op 27 mei 1995 viel Superman-acteur Christopher Reeve van zijn paard, waardoor hij zwaar verlamd raakte. Een superheld met een dwarslaesie: het nieuws sloeg destijds in als een bom. In deze soepel vertelde biografische docu ligt de nadruk op Reeve’s ongeluk, rehabilitatie en uiteindelijke rol als boegbeeld voor mensen met een verlamming. In flashbacks wordt intussen teruggeblikt op zijn acteercarrière. Familieleden en bevriende sterren als Glenn Close, Jeff Daniels en Whoopi Goldberg leveren mooi, oprecht commentaar. Dat de film wat neigt naar een hagiografie, is aanvaardbaar omdat Reeve zo sympathiek overkomt.

Deze film is nog maar tot en met 31 december te zien op Netflix

Rick Wershe Jr. alias White Boy Rick, met jeugdpuistjes en vlassig snorretje, is veertien jaar als de FBI hem werft als informant. Zijn bleke leven in een verlepte arbeiderswijk krijgt alleen wat kleur via zijn vrienden, waarvan er eentje de zoon van een lokale drugsbaron is. Langzamerhand maakt de coole sfeer van drive-indiscotheek en neonverlichte rollerdisco plaats voor de tragiek van dit waargebeurde drama dat de sfeer van kaal, schraal Detroit, medio jaren tachtig fantastisch grijpt.