Netflix-tips: 28 Weeks Later en Forgetting Sarah Marshall

Sinds donderdag draait 28 Years Later in de bioscoop en daarom heeft Netflix onlangs de tweede film in de trilogie, 28 Weeks Later, aan het aanbod toegevoegd. Dit vervolg op Danny Boyles intelligente horror-culthit 28 Days Later (2002), waarin een virus in rap tempo de Britse bevolking in een razende horde zombies veranderde, speelt zich zes maanden na de gebeurtenissen uit het eerste deel af. De rust lijkt enigszins teruggekeerd, en in een door het Amerikaanse leger bewaakte veilige zone wordt zowaar begonnen aan een voorzichtige heropbouw. Tot zich een nieuwe drager van het virus in de vesting meldt. Niet zo verfrissend als het eerste deel, maar nog steeds stukken beter dan het gros van de genregenoten.

28 Days Later is niet op Netflix te zien, maar is in Nederland wel te streamen via o.a. Pathé Thuis en Prime Video

San Francisco geteisterd door iemand die met dodelijke precisie het werk van beruchte seriemoordenaars na-aapt. Detective M.J. (gespeeld door Holly Hunter, met haar heerlijk slepende zuidelijke tongval) schakelt de hulp in van Helen (Sigourney Weaver), een expert die getraumatiseerd thuis zit na een aanvaring met een moordzuchtige psychoot. De na-aapmoordenaar is blij met de erkenning en probeert de dames te integreren in zijn werk. De lat voor seriemoordenaarfilms lag hoog na The Silence of the Lambs (1991) en Se7en (1995). Copycat slaagde glorieus dankzij het sublieme samenspel van Hunter en Weaver.

Muzikant/componist Peter (Jason Segel) krijgt de bons van zijn vriendin, actrice Sarah Marshall (Kristen Bell). Hij neemt het niet goed op. Maar hij huilt pas echt tranen met tuiten wanneer hij ontdekt dat ze een nieuwe relatie heeft, met de onuitstaanbare Britse popster Aldous Snow (Russell Brand). Hij moet er even tussenuit, gaat op vakantie naar Hawaii, en raad eens wie er in de hotelkamer naast de zijne luidruchtig de liefde bedrijven? Geestige en originele komedie, met acteurs in vorm en een spitsvondig script van hoofdrolspeler Segel (samen met regisseur Nicholas Stoller schreef hij drie jaar later het script voor The Muppets). Brands grappige personage kwam terug in de spinoff Get Him to the Greek (2010).

Na de lancering van de Russische Spoetnik, in oktober 1957, wijdt de jonge Homer (Jake Gyllenhaal) zich met alle passie aan het bouwen van raketten. Met een paar vrienden creëert hij bouwsels die vooral veel brokken maken. Terwijl hij fantaseert over een carrière in de lucht, ziet zijn vader, mijnwerker, de toekomst van zijn zoon onder de grond. Sympathiek coming of age-drama, met Laura Dern is een mooie rol als lerares die graag zou zien dat Homer verder komt dan graafwerk. De echte Homer - op wiens autobiografie de film is gebaseerd - ging na z'n studie bij de NASA werken en droeg zo zijn steentje bij aan de ontwikkeling van de ruimtevaart.

Ze hebben de ergste misdaden begaan, maar in het naaiatelier komt de zachte, gevoelige kant van een aantal mannen uit een zwaar beveiligde gevangenis in Missouri naar boven. In de korte, ontroerende documentaire The Quilters zien we hoe ze hun dagen vullen met het uitzoeken en aan elkaar naaien van lappen stof: met veel liefde, toewijding en tederheid maken ze quilts voor pleegkinderen. Die quilts blijken ook nog eens prachtige kunstwerken te zijn met complexe, kleurrijke, oogstrelende patronen.

Deze film is nog maar tot en met 30 juni te zien op Netflix

De economische krach van 2008 kende vele verliezers. Ondertussen vergeet menigeen dat de crisis voor een selecte groep zeer lucratief uitpakte. Documentairemaker Charles Ferguson bezocht tientallen relevante bankiers, lobbyisten, economieprofessoren en toezichthouders en ontlokte zo hier en daar opmerkelijke uitspraken over de gang van zaken aan de top sinds president Reagan in de jaren tachtig de regelgeving drastisch versoepelde. De finale veeg uit de pan is voor Obama, die evengoed door de knieën moest voor de financiële elite. Oscar voor beste documentaire.