Bas Rutten speelt zichzelf in The Smashing Machine: 'Dwayne Johnson is een held voor mij'

Eind 1999 wordt in het Japanse Yokohama het Pride 7-evenement georganiseerd. Vechtsporters uit de hele wereld nemen het tegen elkaar op in gevechten waarin vrijwel alles is toegestaan. Kickboksen, worstelen, jiujitsu, taekwondo – alles mag ingezet worden om ervoor te zorgen dat de tegenstander knock-out gaat of het gevecht opgeeft.

Een van de deelnemers is de Amerikaan Mark Kerr, beter bekend als The Smashing Machine. Een bijnaam die de kolossale vechtmachine kreeg omdat hij zijn tegenstanders – soms bijna letterlijk – tot moes slaat. In zijn kielzog regisseur John Hyams, die Kerr volgt voor een documentaire. De verwachting is dat Pride 7 een zegetocht zal worden voor de dan nog ongeslagen Kerr, maar dit pakt anders uit. Waarbij anabolen, pijnstillers en de toxische relatie met zijn alcoholistische vriendin Dawn een belangrijke rol zullen spelen.

Hyams verwerkt een en ander in de prachtige documentaire The Smashing Machine (2002), die vervolgens bijna niemand ziet. Behalve vechtsporters, die de soms ontluisterende maar altijd eerlijke film wel kunnen waarderen. Een van hen is Dwayne ‘The Rock’ Johnson, die ooit begon als worstelaar en daarna een van Hollywoods bekendste acteurs werd. Johnson wil de documentaire laten verfilmen – met zichzelf als Kerr – en vraagt Benny Safdie (Uncut Gems) als regisseur. Die hapt toe en sinds 6 november draait het vechtsportdrama The Smashing Machine in de Nederlandse bioscopen.

De film heeft niet alleen dezelfde titel als de documentaire, hij is ook even eerlijk en ontluisterend als de documentaire, want dat is precies wat Safdie aantrok in het project. Daarom castte hij naast Johnson ook een handvol echte vechtsporters voor de belangrijkste bijrollen van de film. En hij vroeg de Nederlandse vechtsporter (en oud-Pridekampioen) Bas Rutten, die destijds Kerrs coach was, om zichzelf te spelen.

Half oktober kunnen we zoomen met de nu zestigjarige, maar nog altijd zeer energieke Rutten. Hij woont al ruim twintig jaar in Amerika, maar we kunnen het interview in het Nederlands afnemen, want dat spreekt de geboren Tilburger thuis nog steeds met zijn vrouw Karin, al glipt er wel af en toe een Engels woordje doorheen.

Vorige week sprak ik met Benny Safdie en hij zei dat hij altijd wist dat u zichzelf moest gaan spelen in zijn film. Zei u ook meteen ja toen u werd gevraagd?
Bas Rutten: ‘Wat denk je?! Dwayne Johnson is een held voor mij. Ik kende hem al voor deze film, via Twitter. Maar op de set zag ik hem voor de eerste keer. Hij pakte me gelijk vast en gaf me een grote kus op mijn hoofd. Ik dacht nog even: wat krijgen we nou? Maar toen begreep ik het: dat deed Mark Kerr ook. Als hij mij een tijdje niet gezien had kwam hij altijd op me af, kuste me op mijn hoofd en riep dan: “Hey Bassito! Good to see you again.” Dwayne had zich heel goed op zijn rol voorbereid en wist dat natuurlijk ook.’
 

U twitterde al met Johnson?
‘Tja, niet om te zeggen dat ik nou zo cool ben, eerder hoe humble hij is. In 2016 vroeg iemand mij op Twitter wat ik zou doen tegen Dwight Johnson in een straatgevecht. Mijn antwoord was: “Ik hou van die gast. Ik wil helemaal niet met hem vechten.” Waarop Dwayne Johnson reageerde met: “I love you back, Bas. En ik wil ook niet dat mijn tanden uit mijn mond worden geslagen.” Dat was natuurlijk grappig, maar dat iemand met 250 miljoen volgers zo reageert geeft maar weer eens aan hoeveel humility hij heeft. Hij is gewoon echt, dat mag ik wel. En dan wordt Marks vriendin Dawn ook nog eens gespeeld door Emily Blunt, een van de beste actrices volgens mij.’

Heeft u haar nog kunnen helpen bij haar rol?
‘Ja, voor we begonnen met filmen kwam Emily naar me toe. Ze begon me gelijk te slaan en riep: “Beng, beng, beng!” Precies wat ik altijd riep in de YouTubefilmpjes over straatvechten die ik had gemaakt. Wat wel geinig was. Ze wilde weten wat ik haar over Dawn kon vertellen. Daar kon ik kort over zijn, want het enige wat ik ooit tegen Dawn heb gezegd is dat ze moest ophoepelen. Dat was toen ze nadat Mark zijn allereerste wedstrijd verloren had zijn kleedkamer binnenliep en hem verrot begon te schelden. “Wat ben je voor beginner? Loser! Je kan er helemaal niets van.” Wie doet nou zoiets?! Dus toen zei ik dat ze moest ophoepelen. Emily heeft hier later nog met Dawn over gesproken en die zei dat ze toen jong en dom was. En ook een beetje jaloers op mij, omdat ze vond dat ik veel meer aandacht van Mark kreeg dan zij. En luister, we zijn allemaal jong en dom geweest, dus oké, dat begrijp ik wel.’

Ik beluisterde voor dit interview een handvol podcasts van andere vechtsporters die The Smashing Machine nog niet hebben gezien, maar zich erg verheugen op de film. Ze hopen dat dit hun Rocky wordt. Wat denkt u, gaat dat gebeuren?
‘Nee, zo’n film is het niet. Wie een Rocky-gevoel wil hebben, krijgt dat niet van deze film. Toen ik hem zelf voor het eerst zag, dacht ik: wow man, niet te geloven. Want het is veel. Maar het is allemaal wel echt zo gebeurd. En het is goed dat we dit nu kunnen laten zien, want vechtsporters vechten nooit alleen in de ring. Er zijn ook altijd gevechten buiten de ring. Tegen drank, drugs, slechte relaties. Iedere vechter heeft zijn eigen demonen en ik denk weleens dat zijn relatie met Dawn de grootste was voor Mark. Dat hij al die pijnstillers slikte omdat hij zich wilde verdoven voor de ellende thuis.’

‘Drank. Maar ik had geluk met mijn partner. Karin en ik zijn al 33 jaar samen. We leerden elkaar kennen nog voordat ik begon met vechten. Het eerste appartement waar we woonden was kleiner dan mijn mancave nu. En zij heeft het altijd begrepen. Dat als ik terugkwam van zo’n gevecht, dat ik dan twee dagen helemaal gek werd. Ik ging alles doen: zuipen, feesten... Daarna moest ik weer trainen voor de volgende partij en hield ik me in. Maar in die twee dagen moest alles er even uit. En dat begreep ze.’

U doet nu veel promotie voor de film, ook met Mark Kerr samen, hebben jullie het nog weleens over de pijnstillers en zijn relatie met Dawn gehad?
​​​​​​​‘Nee, gek genoeg niet. Nu jij dat zo zegt denk ik ook meteen: dat moet ik hem eigenlijk nog eens vragen.’