Netflix-tips: Bullet Train Explosion en Primal Fear

Na een door Sandra Bullock bestuurde bus in Speed (1994) is het ditmaal een Japanse trein die boven een bepaalde snelheid moet worden gehouden om een bomexplosie voorkomen. Puik concept voor een effectieve thriller – waarom hebben ze dit in Hollywood eigenlijk niet bedacht? – en de makers van Bullet Train Explosion weten bovendien de ‘control room’ van een treinmaatschappij om te toveren tot een snelkookpan van spanning en intrige. Dat de hogesnelheidheidstrein bevolkt wordt door o.a. een schoolklas, een verguisde politicus en een gladde influencer zorgt verder voor het nodige drama. Belangrijkste minpunt: het eerste uur is veel sterker dan het nogal matte slot.

Als in Chicago een aartsbisschop wordt vermoord door een misdienaar (Edward Norton) wil aalgladde advocaat Martin Vail (Richard Gere) dolgraag de verdediging op zich nemen, want hij houdt van zaken die veel media-aandacht zullen genereren. Ook leuk: zijn charmante ex (Laura Linney) is de officier van justitie in de zaak. Maar het is een lastige klus: de stotterende verdachte is een watje, maar werd gepakt terwijl hij onder het bloed zat. Spannende rechtbankthriller, met de beste rol sinds jaren voor Gere en een kans voor Norton (Fight Club, 25th Hour) om zijn talent te tonen. Hij kreeg terecht een Oscarnominatie voor zijn bijrol.

Al sinds hij een baby was, woont Truman (Jim Carrey) in het met verborgen camera’s volgehangen stadje Seahaven. Hij weet niet dat alle personen om hem heen acteurs zijn en hij 24 uur per dag met verborgen camera’s gefilmd wordt. Vanuit de regiekamer regelt showrunner Christof (­Ed Harris) zijn leven. Alleen wordt Truman verliefd op de verkeerde. Slimme satire neemt, een jaar voor de eerste aflevering van het tv-programma Big Brother, reality tv op de korrel, op een elegante en grappige manier. Goed spel van ­Carrey in zijn eerste serieuze rol, waarbij hij tijdens de draaiperiode steeds meer ruimte voor improvisatie opeiste. De regie, het script en de bijrol van ­Harris kregen Oscarnominaties.

Deze film is nog maar tot en met 7 mei te zien op Netflix

Verfilming van Roald Dahls beroemde verhaal over het Britse weesmeisje Sophie en de vriendschap die ze sluit met een grote vriendelijke reus. Vriendelijk, omdat hij in tegenstelling tot de andere (en veel grotere) reuzen weigert kinderen op te eten. Dromerige, filosofische en soms een beetje kabbelende jeugdfilm, maar altijd onderhoudend. En, zoals we van regisseur Spielberg gewend zijn, met veel visuele flair verteld. De jonge actrice Ruby Barnhill is goed gecast als Sophie, maar de meesterzet is acteur Mark Rylance - begin 2016 nog Oscarwinnaar voor zijn bijrol in Spielbergs spionnenthriller Bridge of Spies - als BFG, de Big Friendly Giant uit de titel.

Sinds deze week weer te zien op Netflix: de eerste vier Indiana Jones-films, waarvan de eerste, Raiders of the Last Ark, wat ons betreft nog altijd de beste is. De meeste recente titel uit de reeks, Indiana Jones and the Dial of Destiny, staat niet op Netflix.