Fotograaf Khalid Amakran (34) liep er al jaren mee rond: iets maken waar hij zelf als kind behoefte aan had gehad. ‘Op het moment dat ik fotograaf werd, besefte ik dat ik in de kunsten zelden iets zag wat refereerde aan mijn belevingswereld. De verhalen gingen zelden over mij.’ Dus neemt Amakran in Zoals ik mij nog nooit had gezien, zijn eerste korte film, de kijker mee zijn eigen leven in: een leven in Rotterdam, als kind van Marokkaanse ouders dat werd geboren met albinisme. ‘Overal waar ik kwam, viel ik uit de toon. Op mijn islamitische school, bij karate, op straat. Mijn film is er voor iedereen die zich vreemdeling voelt.’
We zien hoe Amakran vrienden portretteert zoals Stryder, een spokenwordartiest met een Palestijnse achtergrond. Samen rijden ze naar de eerste Rode Lijn-demonstraties op het Malieveld in Den Haag. ‘In de auto praten we over hoe mijn “kleine” pijn zich verhoudt tot de pijn die hij voelt vanwege het feit dat er een genocide gaande is in het land waar zijn ouders vandaan komen. Dat levert best een interessante gesprek op,’ zegt Amakran.