So This is Christmas: hartverscheurend mooi en bitterzoet kerstverhaal

So This is Christmas zal waarschijnlijk niet de kerstfilm van het jaar worden, en dat is jammer. De documentaire is namelijk een dapper alternatief voor de zoetsappige, inwisselbare romcoms waar Hollywood ieder jaar mee op de proppen komt. Het is een verhaal zoals alleen de Ieren dat kunnen vertellen: hartverscheurend mooi, bitterzoet en bij vlagen intens deprimerend.

Alle hoofdpersonen wonen in een klein Iers dorpje en hebben een kerst die niet voldoet aan het stuifsneeuwplaatje van de perfecte feestdagen. Zo is er de morsige man alleen, die al jaren op de bank slaapt omdat hij dan sneller buiten is. Hij vertelt met opgewekte stem dat hij kerst haat, omdat zijn moeder vlak voor de kerst overleed en zijn vader vlak erna. Als hij kerstliedjes hoort moet hij huilen, omdat hij dan aan zijn moeder denkt.

Er is de volwassen vrouw, die al sinds haar jeugd een eetstoornis heeft voor wie de overdadige maaltijden tijdens kerst een nachtmerrie zijn. En wiens perfectionisme erin resulteert dat ze urenlang op zoek is naar één perfect cadeau.

De alleenstaande moeder van drie kinderen die net niet rond kan komen en aan haar zoontje vraagt of het goed is als ze zijn verjaardagsfeestje overslaan, omdat het zo kort voor kerst is. ‘Net als vorig jaar dus,’ antwoordt hij. Voor wie het dan nog droog heeft gehouden is er de weduwnaar met twee zoons, die onvoorstelbaar knus en lief voor elkaar zijn, ondanks hun bijna tastbare rouw.   

Een ander hoogtepunt is de cynische oudere vrouw, wiens enige contact in de week de pakketbezorger is. ‘Eenzaamheid is één ding, vergeten worden en onzichtbaar zijn, dat is een heel ander verhaal.’ En daarna, grinnikend: ‘Het is maar goed dat ik niet drink.’

So this is Christmas is een fascinerend en prachtig monument voor al deze onvertelde levens en verhalen, die samen tonen dat kerst gaat over veerkracht, (zelf)liefde, aandacht en tijd voor elkaar.