Documentaire 'Mallorca: De nacht en de nasleep' is een monument voor Carlo Heuvelman

In de nacht van 13 op 14 juli 2021 vindt in Mallorca een gewelddadige vechtpartij plaats tussen twee groepen jongens. Meerdere mensen raken ernstig gewond en de 27-jarige Carlo Heuvelman overlijdt later aan zijn verwondingen. Jessica Villerius volgde vier jaar lang de zaak en maakte voor KRO-NCRV de tweeluik Mallorca: De nacht en de nasleep.

Jessica Villerius: ‘Ik verdiep me graag in dingen die een grote groep mensen boeit. Ik wil daar verdieping, context en nuance aan geven. Deze zaak leende zich daar bij uitstek voor, omdat het verhaal zo ontplofte. Iedereen had er een mening over, dacht te weten hoe het allemaal zat. Het riep heel veel weerstand en scherpte op. Begrijpelijk, maar het viel me wel op hoe heftig dat was. Dus na drie weken ben ik alle betrokkenen gaan volgen.’

‘Iedereen is jong geweest en vaak ook met vrienden vroeger op vakantie geweest. Mensen hebben kinderen van die leeftijd. Dus die voelden daar van alles bij. Wat ik minder goed begreep was de persaandacht. En ook de manier waarop er bijvoorbeeld met lijstjes met namen werd omgegaan. Of met heftige schopbeelden.’

‘Lang was het idee dat hij het was, maar het was een vriend. Er was veel desinformatie, het liep helemaal uit de hand. Het was in een tijd dat corona op zijn felst was, dus er was veel wantrouwen richting de overheid en media. Het was echt een nare periode.’

‘De héle dag. Dat heeft echt niet meegeholpen. Het was voor mij interessant om van nabestaanden te horen hoe het voor hen is als overal de foto van je geliefde opduikt. Iedereen sprak over Carlo alsof het hun buurjongen was, hij werd publiek bezit. Terwijl niemand daarmee geholpen is.’

‘Dat is de vraag. Er is vaker zinloos geweld. Soms belandt dat in een kolom op pagina 4 van de krant en de andere keer is het maandenlang voorpaginanieuws. In Mallorca zijn iedere dag vechtpartijen tussen toeristen, alleen loopt het normaal niet zo uit de hand. Dat is dan weer wel representatief voor die coronatijd, mensen waren echt opgefokt. Maar ik heb me niet beziggehouden met de schuldvraag, wel met de impact.’

‘Nee. Dat is al eindeloos uitgekauwd door collega’s, het OM, de rechtspraak. Natuurlijk heb ik daar wel gedachten en theorieën over, maar die ga ik niet delen. Dan ben ik namelijk weer iemand die iets roept en dat is nou net de reden dat de zaak zo geëscaleerd is. In de serie laat ik verschillende perspectieven zien van bijvoorbeeld nabestaanden én daders. Maar ook politie en media.’

‘Zij hebben lang getwijfeld of ze mee wilden werken maar hebben dat uiteindelijk gedaan omdat ze Carlo een gezicht wilden geven. Want het gaat, zo voelden ze dat, altijd maar over die daders. Ik vond het ook heel belangrijk om een monument voor hem te maken, omdat hij anders de geschiedenis in zou gaan als die jongen die doodgeschopt is.’