Het derde seizoen van Slow Horses is spannender dan ooit

Laten we met het belangrijkste beginnen: het is in alle opzichten gerechtvaardigd dat er een derde seizoen is verschenen van Slow Horses, een reeks over een aantal gedegradeerde spionnen van de Britse veiligheidsdienst MI5. In een streaminglandschap dat vooral gevuld is met prestigieuze miniseries voelt het bijna als een voorrecht om met enige regelmaat terug te mogen keren naar een bekende setting met vertrouwde personages. Ook wanneer er morsige figuren rondlopen, zoals Gary Oldmans Jackson Lamb. En dat dit seizoen het sterkste tot nu toe is, is slechts de kers op deze taart.

Het duurt deze keer wel even voor we arriveren in het inmiddels bekende stukje Londen. De eerste aflevering opent namelijk in Istanbul. Daar komt de romance tussen twee voor ons onbekende spionnen tot een abrupt einde, waarna we getuige zijn van een spectaculaire achtervolging door de stad en over de Bosporus. En als je je na tien minuten begint te af te vragen of je wel de juiste Apple TV+-serie hebt aangeklikt, klinkt plotseling de rasperige stem van Mick Jagger. ‘Strange Game’, het openingsnummer van de serie, brengt ons weer terug in de Britse hoofdstad. Terug in de vertrouwde, nauwe trappenhuizen van Slough House, waar zelfs de kranen sputteren en rochelen alsof ze Jackson Lambs consumptiepatroon – sigaretten, whisky en vet afhaaleten – hebben overgenomen.

Lamb zelf is overigens in wonderbaarlijk goede (of in elk geval niet al te beroerde) conditie voor iemand met zijn levensstijl, constateert de arts die hem aan de jaarlijkse medische keuring onderwerpt. Zo goed en kwaad als dat laatste tenminste gaat bij een man als Lamb, die op de standaardvragen van de arts antwoordt dat hij al exact 27 minuten gestopt is met roken (toen doofde hij zijn laatste sigaret ), twee tot drie flessen per week drinkt (‘Wijn?’ vraagt de dokter. ‘Whisky,’ zegt Lamb) en de geneesheer erop wijst dat hij beter niet op de loopband kan gaan staan omdat hij anders mogelijk aangeklaagd wordt voor ‘moord met voorbedachten rade’. Lamb mijmert hier nog even over door en concludeert dan dat een bedorven Indiase curry en een steile trap hem waarschijnlijk al fataal zouden worden. ‘Maar ik kan me eerlijk gezegd geen beter einde voorstellen.’

Dat Lamb zich tegenwoordig weleens overgeeft aan een melancholische bui betekent overigens niet dat hij milder is geworden voor zijn team van gevallen spionnen. ‘Jullie zijn net zo nuttig als een papieren condoom,’ moppert hij in aflevering 2, terwijl hij een witte boterham eet. En ergens kun je het hem niet eens echt kwalijk nemen. Want alle goede bedoelingen ten spijt, zijn agenten blijven toch ‘kwartgaren’ in plaats van ‘halve garen’, zoals ze getypeerd worden door de hoge MI5-pief Diana Cavendish (Kirstin Scott-Thomas brengt de vele snedige opmerkingen van haar personage al even droog als collega Oldman). Dat haar oordeel nuance behoeft wordt in dit seizoen van Slow Horses duidelijk: de spionnen van The Park, het gerespecteerde luxueuze hoofdkantoor waar MI5 zetelt, zijn geen haar beter dan hun ‘inferieure’ collega’s in Slough House. Integendeel. De Slow Horses hebben misschien tekortkomingen, maar ze hebben ook een geweten.

De leden van het Slough House-team zijn na de verwikkelingen van het vorige seizoen weer terug bij af, wat betekent dat ze de sufste klusjes van het agentschap moeten opknappen. Ditmaal komt dat neer op het sorteren van dozen vol verouderde archiefmappen die naar een opslagruimte in een voormalige oorlogsbunker moeten. Een redelijk nutteloos werkje omdat niemand waarschijnlijk een blik in de dozen zal werpen voor ze definitief vernietigd worden. ‘Dit is net zoiets als je rotzooi ergens opslaan zodat je kinderen alles na je dood kunnen uitzoeken,’ moppert River Cartwright (Jack Lowden) – ooit een veelbelovend MI5-talent – dan ook als Catherine Standish (Saskia Reeves) hem erop wijst dat ook suffe klusjes zorgvuldig uitgevoerd moeten worden.

Alles lijkt dus weer zijn oude gangetje te gaan, totdat een van de twee spionnen uit Istanbul plotseling opduikt in Londen. Korte tijd later gebeurt er iets (we verklappen niet wat) met een van de Slow Horses (we verklappen niet wie), waarop alle collega’s in actie komen. Aan loyaliteit ontbreekt het hun immers niet.

Hoewel de missie van de Slow Horses dit keer weinig te maken heeft met de buitenwereld – ze hoeven geen burgers te redden of explosieven onschadelijk te maken – is het verhaal spannender dan ooit. Inmiddels weten we natuurlijk dat Mick Herron, auteur van de Slough House-boekenreeks waarop scenarist Will Smith deze serie baseerde, er niet voor terugdeinst geliefde personages om zeep te laten helpen. Zo verloor Lamb in beide voorgaande seizoenen een agent en de dood van een van hen – de vriendelijke Min Harper – dreunt in deze reeks nog na.

Maar de agenten van Slough House zijn op hun best wanneer ze in het nauw zitten en worden tegengewerkt – en dat laatste gebeurt volop. Daardoor vliegen de zes afleveringen alleen wel voorbij, zodat we veel te snel weer afscheid moeten nemen van de personages. Gelukkig wordt de laatste aflevering gevolgd door de trailer van het vierde seizoen, dat al opgenomen is. Als de streamingdienst hetzelfde releaseschema hanteert als bij de eerdere reeksen betekent dit dat we in de zomer waarschijnlijk alweer terug mogen naar Slough House.