Pachinko: prachtig historisch epos over Koreaanse geschiedenis

‘Waarom kunnen jullie er niet gewoon overheen stappen?’ In Tokio begrijpt de Amerikaanse zakenman Tom (Jimmi Simpson) er weinig van: waarom maakt zijn Koreaanse werknemer Solomon (Jin Ha) zich überhaupt druk over mogelijke spanningen tussen hem en Japanse collega’s? ‘Het is allang verleden tijd!’

Maar als de achtdelige Apple TV+-serie Pachinko ons iets leert, is het dat de geschiedenis tussen Koreanen en Japanners vele malen complexer is dan Tom denkt. Pachinko werd gebaseerd op de gelijknamige bestseller van Min Jin Lee, een historisch epos over vier generaties van een Koreaanse familie, die gedurende een kleine tachtig jaar voortdurend te maken krijgt met discriminatie en uitsluiting (voor een belangrijk deel veroorzaakt door de Japanse bezetting van Korea tussen 1910 en 1945). Centrale personages zijn de Koreaanse Sunja en haar kleinzoon Solomon, waarbij de serie voortdurend heen en weer springt tussen verschillende tijden. Sunja is in dit alles de voornaamste constante, want we zien haar als jong meisje vlak na de bezetting, als jonge vrouw die naar Japan moet verhuizen, en in de jaren tachtig als wijze matriarch (gespeeld door Oscarwinnaar Youn Yuh-jung uit Minari).

Een terugkerend thema in de serie is het voortdurende gevoel van ontheemding en uitsluiting. Dat begint tijdens de Japanse bezetting, maar werkt decennia later nog steeds door als Solomon eind jaren tachtig probeert door te breken in het bedrijfsleven, en geconfronteerd wordt met impliciete én expliciete discriminatie. In zijn zakelijke omgeving moet hij samenwerken met Japanners die op hem neerkijken, en dan is hij ook nog ‘slechts’ de zoon van een man die een pachinkohal runt (‘pachinko’ is een populair Japans gokspel).

Hoewel de Japanse bezetting van Korea eindigde in 1945, bleven de gevolgen voor veel Koreanen voortdurend aanwezig, en die spanningen worden in Pachinko knap invoelbaar gemaakt. Hoewel sommige plotelementen een tikje melodramatisch zijn, onderscheidt Pachinko zich met genoeg diepgang, en – vooral – met een adembenemende visuele stijl. Vrijwel elk shot van deze serie is een kunstwerk op zich, wat bijvoorbeeld al begint bij de wervelende openingssequentie, waarin we de hele cast in een pachinkosalon zien dansen op Live for Today van The Grass Roots. Te veel visuele pracht kan er soms voor zorgen dat het verhaal ondersneeuwt, maar dat is hier geenszins het geval: Pachinko is een prachtige, ontroerende serie over familie, uitsluiting en de tol van de geschiedenis.