Netflix-tips: Audrey en Beyond

In haar solide portret van de iconische Hollywoodactrice Audrey Hepburn (1929-1993) zet filmmaker Helena Coan haar vooral neer als doorzetter, als iemand die ondanks vele tegenslagen in haar leven – waaronder een traumatische periode in Nederland, waar ze gedurende haar jeugd de Tweede Wereldoorlog doorstond – positief bleef. Aan de hand van interviewfragmenten met de actrice zelf, en openhartige gesprekken met familie, vrienden en (film)collega’s – vooral haar zoon Sean maakt indruk – weet ze dichter bij de mediaschuwe actrice te komen en knap te duiden hoe invloedrijk ze niet alleen als actrice was, maar ook als stijlicoon en filantroop. Minpuntje is dat er nauwelijks iets kritisch wordt gezegd over Hepburn, waardoor Audrey meer wegheeft van een liefdesbrief aan de actrice, dan van een veelzijdige biografie.

Een telefoontje van haar moeder haalt oude wonden open van dertiger Leena (Noomi Rapace), die zich weer herinnert hoe zij en haar broertje vroeger probeerden te overleven in een gezin dat werd verscheurd door alcoholisme en huiselijk geweld. Op de Zweedse bestseller Svinalängorna van Susanna Alakoski gebaseerd regiedebuut van actrice Pernilla August overtuigt door de geloofwaardige personages en sterk acteren. August wentelt zich niet in andermans ellende, en weet ook de valkuilen van de tearjerker te vermijden. De Zweedse inzending voor de Oscars in 2012.

In deze prachtig minimalistische documentaire over Harry Dean Stanton (1926-2017) komen we eigenlijk maar weinig te weten over de iconische karakteracteur. Stanton, verantwoordelijk voor meer dan 200 geweldige bij- en hoofdrollen in zowel het arthouse- als Hollywood-circuit, is een man van weinig woorden. Zoals in zijn beste rollen spreekt de acteur eerder met zijn gezicht. Regisseur Sophie Huber begrijpt dit en legt Stanton veelal in close-up vast terwijl hij melancholische countryliedjes zingt, hardop mijmert over het lot van de mens, of herinneringen ophaalt met collega’s en vrienden als David Lynch en Kris Kristofferson. Soms is er gewoonweg niet meer nodig dan dat om een prachtig portret te doen ontstaan van een bijzonder persoon en geweldige acteur.

Deze film verdwijnt op 26 oktober van Netflix

In de huiveringwekkende openingsscène begeleidt gevangenisdirecteur Bernadine (fenomenale hoofdrol van Alfre Woodard) de elfde executie uit haar carrière. Het inbrengen van de dodelijke injectie gaat echter volledig mis en traumatiseert Bernadine en haar collega’s, maar tijd om het te verwerken hebben ze niet. Executie nummer twaalf staat voor de deur: een optimistische man (Aldis Hodge) die beweert onschuldig te zijn en blijft geloven in clementie. Regisseur-scenarist Chinonye Chukwu (Till) brengt de gruwelijkheden uiterst klinisch en afstandelijk in beeld, wat het des te verontrustender maakt. Een film die je bij de strot grijpt, bekroond met de Grote Juryprijs op Sundance 2019.

Deze cinematografische droom van regisseur Robert Zemeckis (Back to the Future) is een mooie en opwekkende allegorie over een charmante onbenul (overtuigend gespeeld door Tom Hanks) die in Vietnam diende, presidenten ontmoet (Zemeckis gebruikte met de computer bewerkt archiefmateriaal) en meer invloed heeft op de loop der geschiedenis dan hij zelf ooit voor mogelijk had kunnen houden. De, inmiddels verouderde, computereffecten waren toen 'state of the art'. Genomineerd voor dertien Oscars, waarvan er uiteindelijk zes verzilverd werden (beste film, acteur, regie, special effects, montage, en scenario).