Het traditionele kerngezin is steeds minder een vanzelfsprekendheid en dat werpt allerlei nieuwe vragen en maatschappelijke kwesties op. Gezinnen met alternatieve samenstellingen staan momenteel volop in de belangstelling, net als er bewust voor kiezen om je niet voort te planten. Op televisie deed journalist Liesbeth Rasker onlangs van zich spreken. Zij heeft geen kinderwens en merkt al haar hele leven dat ze zich daarvoor moet verantwoorden. Hierover maakte ze de documentaire Heb je geen kinderen?.
Een vergelijkbare ervaring heeft radioredacteur Olga Oost (35). Zij heeft nooit kinderen gewild. Haar acht jaar durende relatie liep zelfs op de klippen omdat haar vriend wel graag een gezin wilde en zij absoluut niet. Ook zij heeft alle argumenten al eens gehoord: het is een biologisch gegeven dat vrouwen moeder willen worden, de wens komt nog wel, wacht maar. Maar, zo zegt ze zelf, ‘die eierstokken rammelen niet’.
In de podcast Niet in mijn buik onderzoekt ze haar eigen niet-bestaande kinderwens. Ze spreekt met allerlei experts: van een vrouw die zich fulltime toelegt op het moederschap tot schrijvers en wetenschappers. Het beeld van de vrouw als moeder is een sociaal construct, merkt ze al snel, maar wel zeer hardnekkig. Een vrouw zonder kinderen zou niet zorgzaam zijn en later eenzaam en alleen eindigen, is een idee dat er ook bij Oost zelf ingebakken zit. Toch weet ze zo zeker dat ze geen moeder wil worden dat ze een aantal jaar geleden zelfs bij de gynaecoloog aanklopte om zich te laten steriliseren. Die stuurde haar door naar de psycholoog, want ook bij de medici zit het vooroordeel ‘later krijg je spijt’ heel diep. In de loop van de vijf afleveringen beslist ze of ze alsnog voor een sterilisatie gaat, en zoekt uiteindelijk antwoord op de vraag: is het predicaat ‘kinderloos kattenvrouwtje’ een schrikbeeld of juist een toekomstdroom?
Niet in mijn buik is een gedegen podcast over een thema waaromtrent nog veel taboes te slechten zijn. Oost is de juiste persoon om hem te maken, door haar persoonlijke verhaal. Haar voice-overs klinken af en toe nog wat onzeker en de hele opzet is wat braafjes. Maar het is wel weer een stap in de goede richting, waarin het niet kiezen voor kinderen net zo normaal zou moeten zijn als wél graag moeder willen worden.