In de vierde documentaire van de Teledoc Campus-reeks, staat het poëtische portret van de 25-jarige Kim centraal. Kim leeft met constante dwanggedachten. Die roerige binnenwereld dreef haar er een jaar geleden toe om ’s nachts op het strand te staan, met het voornemen zichzelf te verdrinken. Regisseur Sophie van Bree volgt Kim wanneer ze, na een periode in crisisopvang, start met een surftraject voor jongeren met mentale problemen.
De film opent met het indringende telefoongesprek dat Kim destijds met een 112-centralist voerde. Een ingrijpende opening. ‘Ik heb lang getwijfeld of het niet té ingrijpend is. Maar toen ik dat gesprek hoorde wist ik dat dit precies laat horen van hoever ze komt. Het is niet zomaar een jonge vrouw die even gaat surfen,’ vertelt Van Bree.
Donkere golven storten hard op haar neer. Dreigend en intimiderend. Gespannen probeert Kim ze te trotseren. De beelden spiegelen haar interne proces. Van Bree licht toe: ‘Haar dwanggedachten zijn net de golven, ze blijven komen en gaan. En je weet niet hoelang het duurt voor je weer boven komt. Je hebt geen controle. Volgens Kim zou het veel rust geven als ze haar gedachten zou leren te verdragen.’