Van Ludwig tot The Bear: deze series waren de moeite waard deze maand

‘De Elvis Presley onder de puzzelmakers’ is een man die het liefst nooit zijn veilige huis verlaat. Deze John (fijn neurotisch gespeeld door komiek David Mitchell) lijdt aan pleinvrees, maakt puzzelboeken onder het pseudoniem ‘Ludwig’, en komt alleen in actie als het echt niet anders kan. Dat blijkt natuurlijk het geval in deze geestige zesdelige detectiveserie, als John zich noodgedwongen moet voordoen als zijn tweelingbroer (een geliefd rechercheur) om diens verdwijning (en andere mysterieuze zaken) op te lossen. De puzzelmaker wordt ineens fulltime puzzeloplosser, maar dan met nét iets grotere gevolgen. Heerlijk.

Na een wisselend ontvangen, iets te pompeus derde seizoen, vindt The Bear de topvorm van eerdere reeksen weer enigszins terug. Hoewel het restaurant goed loopt, is de financiële situatie precair, en gooit een negatieve recensie bijna letterlijk roet in het eten. Aan Carmy (Jeremy Allen White), Syd (Ayo Edebiri, uitblinker dit seizoen) en consorten de taak om de boel te redden én een ster in de wacht te slepen. Op de beste momenten leidt dat opnieuw tot ontroerende taferelen, al lijkt de dramatische koek bij sommige personages en plotontwikkelingen een beetje op te raken.

Komedieserie over vijf twintigers die samenwonen in de New Yorkse wijk Queens, om daar dag in dag uit te bewijzen dat ze nog lang niet klaar zijn voor het volwassen leven. Daarmee bouwt de aanstekelijke serie voort op komedieklassiekers als Friends en Girls, maar dan voor Generatie Z. Daarbij gaat het natuurlijk over zaken als consent en grensoverschrijdend gedrag, maar in de kern gaat Adults toch vooral over de vele tekortkomingen van de hoofdpersonages zelf, die vaak neurotisch, onverantwoordelijk en stuurloos zijn. En dat levert, na een wat wisselvallige start, uiteindelijk wél een heerlijke komedie op.

Het kostuumdrama van Julian Fellowes (Downton Abbey) lijkt steeds meer z’n vorm te vinden. Ook dit derde seizoen blijft het in de kern een prachtig gemaakte soap met een aantal van de beste acteurs uit Hollywood in baljurken, maar tegelijkertijd stipt de serie dit keer – bijna stiekem - ook meerdere bijna actuele onderwerpen aan, van racisme, klasse ongelijkheiden de oncontroleerbare macht van de allerrijksten tot de manier waarop de maatschappij totaal andere eisen stelt aan mannen als aan vrouwen. De acht nieuwe afleveringen zijn boeiend, meeslepend en op de juiste moment ook nog steeds lekker dwaas.

Dit Deense drama over het snoeiharde leven in een mannengevangenis, draait er niet lang omheen. Al in de eerste aflevering leren we - tijdens de rondleiding van een nieuwe bewaker - dat het fornuis in de gezamenlijke keuken van een van de cellenblokken het ‘verklikkersschavot’ heet. Wie z’n mond voorbijpraat, wordt op de gloeiende plaatjes vastgebonden. Een luchtige wegkijkserie is Prisoner duidelijk niet, maar boeiend des te meer. De serie doet uiteraard denken aan de indrukwekkende serie Time, al draait Prisoner vooral om de bewakers die - ondanks dat ze aan het einde van hun dienst de hoge muren achter zich kunnen laten - gevangen zitten in hun eigen misère.

Na de recente overdosis van rauwe ziekenhuisdrama’s is St. Denis Medical een luchtige verademing. Hoewel de problemen hetzelfde zijn (overwerkt personeel, onderbemanning, te veel administratie en patiënten), is toon hier vooral komisch. Deze mockumentary van de makers van comedyserie Superstore speelt zich af in een ziekenhuis in Oregon, waar nieuwe werknemer Matt (Mekki Leeper) middenin de losgeslagen hectiek van de afdeling terechtkomt. Die gekte werkt bijzonder aanstekelijk, want het is bepaald geen straf om tijd door te brengen in dit ziekenhuis, vooral met dank aan de uitstekend op elkaar ingespeelde cast.