Van It tot Other People's Money: deze series waren de moeite waard deze maand

146 miljard euro. Dat is het immense bedrag dat een netwerk van investeerders, banken en advocaten stal van de Europese belastingbetaler door een boekhoudkundig slimmigheidje. Het leidde tot de grootste belastingdiefstal ooit, die door Europese media werd blootgelegd in de CumEx-files. Dat verhaal is nu verfilmd voor deze sterke achtdelige Deens-Duitse dramaserie, waarin de toch wat taaie financiële materie op hoogst vermakelijke wijze toegankelijk wordt gemaakt (The Big Short is duidelijk een inspiratiebron voor de makers). Het verhaalperspectief wisselt daarbij vooral tussen de twee Duitse architecten van de truc en twee argwanende Deense belastinginspecteurs.

Komiek Tim Robinson, die een Emmy ontving voor zijn rol in sketchserie I Think You Should Leave, en zijn vaste werkpartner Zach Kanin zijn terug met comedyserie The Chair Company. In plaats van een aaneenschakeling van korte sketches, vertellen deze acht afleveringen een lopend verhaal, vol bizarre wendingen, vreemde figuren en heel veel actie. Hoofdpersoon Ron (gespeeld door Robinson) heeft grote moeite een nogal gênant moment op kantoor met een bureaustoel achter zich te laten. Doordat hij geobsedeerd raakt met het voorval, stuit hij per ongeluk op iets dat lijkt op een groots, gevaarlijk complot. Het verhaal is prettig vreemd en voelt vaak als een uit de hand gelopen sketch. Maar wel op de best denkbare manier.

Het leukste van een langlopende serie als Slow Horses, is dat je ieder seizoen weer terug kan naar personages die inmiddels als vrienden voelen. Het knappe van Slow Horses is dat het ondanks die vertrouwdheid, ook iedere keer weet te verrassen. Dit vijfde seizoen draait om Roddy Ho (Christopher Chung), de arrogante IT’er die normaal niet achter zijn schermen vandaan komt maar nu een vriendinnetje heeft. Iets dat zijn collega’s, en met name baas Jackson Lamb (Gary Oldman), maar verdacht vinden. Terecht blijkt snel. Vijf heerlijke afleveringen vol humor, knallende actie en kapotte sokken.

In deze laatste reeks van Sort of leven we nog één keer mee met de uitdagingen, twijfels en onzekerheden die de genderfluïde millennial Sabi en diens familie en vrienden op hun weg vinden. Die dingen vormen drie seizoenen lang de hoofdmoot van deze ontwapenende, grappige en vaak ook ontroerende serie. Dat Sabi daarbij nadenkt over een transitie en diens genderfluïde identiteit is nooit het belangrijkste uitgangspunt voor het drama. Het is simpelweg een gegeven. Het drama komt in de Canadese serie Sort of toch vooral voort uit alledaagse, menselijke worstelingen, met thema’s als vreemdgaan, eenzaamheid en onmogelijke liefdes. Niet alle vragen worden in dit slotseizoen beantwoord, wat het einde op een bevredigende manier iets onbevredigends geeft.

Lekker griezelige horrorserie die als prequel voortborduurt op de meest recente It-films. De achtdelige serie leert ons daarbij meer over horrorclown Pennywise (opnieuw gespeeld door Bill Skarsgård), maar misschien nog wel meer over het plaatsje Derry, waar het kwaad haast de meest prominente inwoner lijkt. Een groep jonge buitenbeentjes is daarvan opnieuw het slachtoffer, ditmaal in de jaren zestig. Welcome to Derry werd ontwikkeld door dezelfde makers als die van de meest recente It-films, en dat betaalt zich uit in heerlijk Stephen King-achtig monstervertier. Let vooral goed op de onvergetelijke openingsscène.

Jan Stenbeck was in de jaren ‘80 en ’90 een van de bekendste en beruchtste mediamagnaten van Zweden. Hij bracht mobiele telefonie naar het land, zat achter de gratis krant Metro die wereldwijd een succes werd en wist als eerste een commerciële tv-zender Scandinavië binnen te stralen (vanuit Luxemburg). Hij was omstreden dankzij zijn meedogenloze werkwijze en het feit dat zijn eigen zussen probeerden hem uit het familiebedrijf te werken. Genoeg reuring en drama dus voor een miniserie, met Noors acteur Jakob Oftebro in de hoofdrol, die vlot wegkijkt en prettig nostalgisch is.