De moderne mens, homo sapiens, bestaat nu zo’n 300.000 jaar. Maar over de manier waarop onze verre voorouders leefden is maar weinig bekend. Veel mensen denken daarbij aan primitieve wilden die in holen leefden en elkaar al brullend met een knots de hersens insloegen. In het tweede seizoen van de podcast Wilde eeuwen probeert NRC-journalist Hendrik Spiering dit beeld te ontkrachten. Waarschijnlijk was er tienduizenden jaren geleden al een stuk meer ‘beschaving’ dan we denken. Alleen de bewijzen daarvan zijn door de tijd bijna allemaal uitgewist.
Daarom is de vondst van een tekening in een grot op het Indonesische eiland Sulawesi ook zo belangrijk. De afbeelding is ongeveer 50.000 jaar oud en er is duidelijk een groot zwijn op te zien, met daaromheen menselijke figuren. Het is de oudste bekende figuratieve tekening ter wereld en er moet volgens archeologen een verhaal bij horen. Naar dat verhaal is het natuurlijk gissen, maar Spiering doet in zijn podcast een poging.
‘Seddi is tevreden. Haar naakte lichaam is plakkerig van de gemalen oker. Haar mond smaakt naar ijzer. Van haar vingers druipt het spul in haar ogen. Doodmoe zijn haar armen van het werken boven haar hoofd. In het flakkerende licht van drie lampjes van varkensvet kijkt ze naar het rotsplafond waarop ze al die tijd heeft liggen tekenen. Onhandig, half op een uitstekende rots en half op een platformpje van bamboe. Maar nu valt een last van haar af, want dit werk is af. Haar grote werk, dat haar volk zal helpen te overleven. Hierdoor zullen haar verhalen blijven bestaan.’
Spiering fantaseert niet helemaal in het wilde weg, hij baseert zijn verhaal zoveel mogelijk op de wetenschap. In elke aflevering staat een hoofdpersoon centraal die Spiering construeert uit historische bronnen en leren we aan de hand van diens verhaal meer over de geschiedenis. In allerlei terzijdes krijgen we te horen wat de actuele wetenschappelijke inzichten zijn. Spiering springt steeds een jaartje of tienduizend vooruit in de tijd, van rotstekenaar Seddi naar Doi, die familie is van de neanderthalers, en de sjamaan Slata.
Net als in de eerste reeks van Wilde eeuwen, die over de middeleeuwen ging, probeert Spiering nieuw licht te werpen op een tijdperk dat vaak als duister wordt gezien. En ook in deze reeks is het alleen de voice-over die daarvoor moet zorgen. Verwacht geen interviews of reportages, de luisteraar moet zich naar die verre tijd laten transporteren door de stem van Spiering. Wie zich daaraan overgeeft, krijgt niet alleen een mooi verhaal, maar ook een nieuwe blik op het verleden.