Aangrijpende docu over het decennialange misbruik door een sportarts op Ohio State University

In de eerste momenten van Surviving Ohio State wordt op aanstekelijke wijze duidelijk gemaakt wat het betekent om een ‘Buckeye’ te zijn. Met veel trots wordt deze naam gedragen door de topatleten van Ohio State University, waarvan de uitgebreide sportafdeling bekendstaat als een van de beste en succesvolste in de Verenigde Staten. Op archiefbeelden zien we hoe de sporters – worstelaars, ijshockeyers, Americanfootballspelers – in het typerende rood-wit prijs na prijs de lucht in tillen. Ondertussen horen we de voice-over zeggen: ‘Als je uitkomt voor de Buckeyes, dan ben je een held.’

Maar zoals de titel al suggereert draait deze documentaire niet om het succes, maar om een inktzwarte pagina uit de geschiedenis van de prestigieuze universiteit: het grootschalige seksuele misbruik dat er jarenlang plaatsvond, en waar decennialang niets aan werd gedaan. Tussen 1978 en 1998 misbruikte Richard Strauss, de arts van de sportafdeling, meer dan 170 mannelijke atleten. Pas in 2018 traden meerdere slachtoffers naar buiten met het verschrikkelijke verhaal, waarvan een tiental nu zeer openlijk hun ervaringen deelt voor de camera van Oscarwinnend regisseur en producent Eva Orner (Taxi to the Dark Side).

Hoe kon het toch dat zoiets zo lang heeft kunnen plaatsvinden? En waarom werd er niet aan de bel getrokken door verantwoordelijken binnen de universiteit toen zij hoogte kregen van de wanpraktijken? Zoals documentaire Athlete A (2020) liet zien hoe een turnbond jarenlang wegkeek van het seksuele misbruik van teamarts Larry Nassar, wordt in Surviving Ohio State pijnlijk duidelijk hoe het universiteitsbestuur de klachten over dokter Strauss negeerde, en de hele affaire in de doofpot probeerde te stoppen.

Onder het mom van ‘shut up & train’ – zoals te lezen is op een van de T-shirts van de studenten – werden de klachten over dokter Strauss niet serieus genomen. ‘Zo is hij nu eenmaal,’ kregen de sporters te horen als ze meldingen deden van aanranding. In de machowereld vol grote worstelaars en brede ijshockeyers is er voor dit soort ‘gezeur’ geen ruimte.

Schrijnend genoeg werden de slachtoffers door velen dan ook niet gelooft toen zij in 2018 naar buiten kwamen met hun verhaal. Sociale media stroomden vol met berichten waarin gesteld werd dat zulke grote kerels die dokter gelijk een tik zouden hebben verkocht als hij daadwerkelijk aan ze had gezeten.

Surviving Ohio State wordt daarmee ook een film over het taboe op en de schaamte over mannelijk slachtofferschap van seksueel misbruik. Spijtig genoeg is het niet de eerste documentaire over een dergelijk grootschalig schandaal – zie naast Athlete A bijvoorbeeld ook Happy Valley (2014). Stuk voor stuk zijn het belangrijke films die, zolang ze nodig zijn, al onze aandacht verdienen.