Vaders Mich, Jay en Ruwhel zoeken naar de betekenis van goed vaderschap

Mich kan zich niet herinneren dat zijn ouders ooit samen zijn geweest. Van de scheiding kreeg hij als kind weinig mee, zijn vader zag hij daarna nauwelijks meer. ‘Ik weet niet anders dan dat ik alleen maar met mijn moeder en broer was,’ vertelt hij in de documentaire Generatie pa (NTR, BIND film). ‘Ik had een andere jeugd dan mijn vriendjes. Ik ben best eenzaam geweest als kind. En tot op de dag van vandaag nog steeds, eigenlijk.’

‘Toen ik klein was, moest ik altijd met mijn vader mee,’ vertelt Jay in de documentaire. ‘Hij nam me mee naar drugshuizen. “Ga op de bank zitten, ga televisie kijken,” zei hij dan, terwijl hij een pijpje rookte. Dat was zijn lifestyle. Als kind begrijp je het niet, maar het is je pa, weet je wel: wat hij ook doet, je bent met hem aan het chillen. Snap je?’

‘Ik ben tussen vrouwen opgegroeid,’ zegt Ruwhel. ‘Ik ben warm en hou van knuffelen. Wat ik mijn zoon geef wat ik zelf gemist heb, is een stukje harde liefde: ik ben er, ik hou je vast en ik hou van je, maar dít kan wel en dít kan niet.’

In Generatie pa volgt regisseur Bibi Fadlalla (zelf een dochter van een alleenstaande vader) vaders Mich, Jay en Ruwhel in hun zoektocht naar de betekenis van goed vaderschap. Dat doet Fadlalla onder meer met confessionals vol pijnlijke jeugdherinneringen, maar bovenal met een flinke dosis humor.

De drie vrienden en muzikanten uit Rotterdam Zuid groeiden stuk voor stuk op zonder vaderfiguur in hun leven. Nu hebben ze zelf kinderen, en willen ze alles op alles zetten om voor hen de vader te zijn die ze zelf hebben gemist. Maar wat betekent dat eigenlijk, een goede vader zijn? En wie bepaalt dat?

Jay: ‘Nu ik zelf vader ben, ben ik toch op zoek naar goedkeuring van mijn eigen vader. Dat hij zegt: “Je doet het goed en ik ben trots op jou.” Maar als hij dat nooit zal zeggen, dan is dat ook oké. Dan mogen mijn kinderen oordelen of ik het goed doe of niet.’