Virtuoze docu 'Who Killed the KLF?' ontrafelt het mysterie van muziekrebellen The KLF

Tegenwoordig zetten grote popacts alles in het werk om het momentum vast te houden. Wereldsterren als Beyoncé en Taylor Swift hebben het om aandacht schreeuwen tot hoge kunst verheven. Vergaarde successen gooi je niet zomaar te grabbel. In de doorgesnoven jaren negentig bewees de Britse band The KLF dat het ook anders kan. Op het hoogtepunt van hun roem hief de band zich op en verdwenen ze abrupt van de kaart. KLF-oprichters Bill Drummond en Jimmy Cauty smeten maar wat graag de kont tegen de krib. Daarvoor had het notoire tweetal wereldhits gescoord met ‘3 A.M. Eternal’ en ‘What Time Is Love?’ Maar ineens was het genoeg. Hun hele muziekcatalogus werd bij het grofvuil gezet. Toppunt was het verbranden van één miljoen pond aan muziekinkomsten tijdens een rituele performance. Een actie die op flink wat onbegrip stuitte, maar het raadselachtige schelmenpaar onderstreepte nog maar eens de leegte van hun vluchtige succes.

Het creëren van prettige chaos en een mystiek aura zat in de genen van The KLF. Zelfs over hun bandnaam hulden ze zich in mysterie. Is het Kopyright Liberation Front of toch Kings of the Low Frequencies? Telkens wisten ze de zelfingenomen muziekindustrie een loer te draaien. Tijdens de uitreiking van de chique Brit Awards in 1992 trad KLF op met een noiserockband, terwijl Drummond met een mitrailleur losse flodders afvuurde. Andere keren werd de muziekpers verleid met een snoepreisje naar het Schotse eiland Jura. Daar werden de persmuskieten onthaald op een brandende Wicker Man-pop en afsluitende raveparty. Voor een van hun hits ‘Justified and Ancient’ haalde de band zelfs countrylegende Tammy Wynette uit de mottenballen. Andere keren sampleden ze naar hartenlust ABBA, The Beatles of de tune van tv-serie Doctor Who.. Auteursrechten en goede smaak lieten ze links liggen. Alles moest wijken voor de jacht naar nummer 1-hits. Bill Drummond vatte hun muziekvisie kernachtig samen: ‘We gingen voor de kleinst gemene deler.’

Het zijn kostelijke anekdotes die allemaal voorbijkomen in de documentaire Who Killed The KLF? (2021). Regisseur Chris Atkins kreeg naar verwachting geen toestemming van de KLF-leden om een documentaire te maken. Maar geheel in hun geest lapte Atkins de regels aan de laars, en stelde zijn eigen, virtuoze filmmonument samen. Zijn documentaire is een doldrieste rondreis door het KLF-universum, waarbij hij rijkelijk put uit oude interviewopnames met The KLF, archiefbeelden en zelfs animaties.