‘Ik werd gecomponeerd door twee Parijzenaren, bewerkt door een Canadees en beroemd gemaakt door een Amerikaan.’ Aan het woord is het lied My Way, de hoofdpersoon van de Franse documentaire De magie van My Way (Thierry Teston, Lisa Azuelos). In de documentaire vertelt het lied via een vrouwelijke voice-over, en wel die van Jane Fonda (87), zijn eigen geschiedenis.
Die begint in 1967 wanneer de Franse componist Jacques Revaux (85), die er in de documentaire zelf over vertelt, de muziek schrijft. Vervolgens gaat hij naar Londen waar – een van de meest verrassende feiten uit de docu – een eerste Engelstalige versie van het lied, ‘voor tweehonderd francs,’ vertelt Revaux, wordt ingezongen door een zeventienjarige David Jones – die later bekend zou worden als David Bowie. Vervolgens stuurde Revaux het op aan verschillende artiesten onder wie Dalida en Claude François, maar niemand wilde het hebben. Een paar maanden later was Revaux op vakantie in Cannes en liep hij François tegen het lijf, wat er uiteindelijk toe leidde dat François het nummer alsnog op de plaat zette onder de titel ‘Comme d’habitude’ (‘Zoals gewoonlijk’). Een tweede toevalligheid was dat de Canadese zanger en songwriter Paul Anka in 1968 op vakantie was in Zuid-Frankrijk toen hij het nummer op de radio hoorde. ‘Wat als ik toen niet naar het zwembad was gelopen en de radio niet had aan had gezet?’ zegt Anka (84) – ja, ook hij is van de partij – in de documentaire. Het is Anka die de rechten van ‘Comme d’habitude’ meeneemt als vakantiesouvenir en er hetzelfde jaar nog ‘My Way’ van maakt, met een tekst die hij speciaal voor Sinatra schrijft: de zanger had in die periode genoeg van de showbusiness en was van plan te stoppen. The rest is history: van My Way werden tot nu toe zo’n 4000 versies opgenomen, terwijl het nummer elke 8 minuten ergens ter wereld op de radio is. Het is vertaald in 160 talen en werd gezongen door Elvis, Aretha Franklin, The Gipsy Kings, Shirley Bassey, Tom Jones, Snoopdog, Robbie Williams en – met een eigen tekst – André Hazes. Al die artiesten interpreteren het op hun eigen manier.
Zo zong Nina Hagen een punkversie in het Duits bij de val van de Muur in 1989. En het mooie is: dezelfde song betekent iets anders als Sinatra het zingt, of Sid Vicious, of Nina Simone, want iedereen drukt iets heel persoonlijks uit via dezelfde lyrics. Zoals Jane Fonda zegt in De magie van My Way: ‘Ik ben het lied dat van niemand is en dat van iedereen is.’