Bevreemdende werkelijkheid in docuserie over Texas Renaissance Festival

‘Koning George’ noemen de medewerkers van het Texas Renaissance Festival (TRF) George Coulam, de 86-jarige eigenaar van het jaarlijkse evenement waar Amerikanen terug kunnen naar een verleden met ridders en jonkvrouwen. Baas George wordt niet alleen koning genoemd omdat hij vijftig jaar geleden het vreselijk succesvolle festival heeft opgericht, maar ook omdat al zijn collega’s hem zowel lijken te vereren als te vrezen.

In de openingsminuten van de HBO-documentaireserie Ren Faire over de man en zijn festival, omschrijft een kakafonie aan stemmen hun ‘koning’ als iemand die ‘denkt op een niveau dat je niet kunt bevatten’, de belichaming is van ‘magie’, wel ‘onsterfelijk moet zijn’ en een man is die ‘nooit iets fout heeft gedaan’.

Dat terwijl Coulam zelf, zo blijft hij maar benadrukken, op dit punt in zijn leven alleen nog maar interesse heeft in de online zoektocht naar een jonge, knappe vrouw met natuurlijke borsten – heel belangrijk! – om de laatste jaren van zijn leven mee te delen (vooral in bed). Verder wil de ‘koning’ nog een beetje in de tuin van zijn met goud en pilaren aangeklede bungalow werken, maar dat is het wel. Hij heeft besloten dat hij 95 zal worden en dus nog maar negen jaar zal leven (hij weigert om te sterven op het moment ‘dat de overheid dit wil’, zegt hij tussen neus en lippen door). Coulam wil met pensioen en deze driedelige documentaireserie volgt zijn zoektocht naar een opvolger, als was het Succession met korsetten en grote witte kragen.

Documentaireserie is overigens een ruim begrip, want Ren Faire is allesbehalve een standaarddocumentaire. Regisseur Lance Oppenheim speelt met de bevreemdende werkelijkheid van renaissancefestivals waar acteurs vol overgave hofnarren, elfen en baronessen spelen. De kleuren van de serie zijn verzadigd, het beeld wordt af en toe kunstzinnig onscherp en de camera zoomt regelmatig in op personages, waardoor het geheel soms een koortsdroom lijkt. Ook zijn meerdere momenten duidelijk in scène gezet. Valse grijnzen, moeilijke blikken – iemand krijgt zelfs bezoek van een draak.

Dit laatste maakt Ren Faire interessant en anders binnen z’n genre, maar het is op deze manier ook moeilijker om mededogen te voelen voor de hoofdpersonen die voorbijkomen. Want hoe echt is het allemaal? Dat terwijl de drie beoogde opvolgers van Coulam – de algemeen directeur, de eigenaar van de popcornstand en de verkoopcoördinator van TRF – op werkelijk verwerpelijke wijze worden behandeld door hun egoïstische, zelfingenomen koning.

Wie hoopt op een serieus inkijkje bij een van ’s werelds grootste renaissancefestivals, komt wellicht bedrogen uit met Ren Faire. Maar HBO heeft er met George Coulam wel een goeie schurk bij. Een waarnaast Successions Logan Roy een vriendelijke opa blijkt.