De beste films op Amazon Prime Video

Bowlende flowerpowerman Jeff 'The Dude' Lebowski (Bridges) is 'the laziest man of Los Angeles County'. Bandieten die hem aanzien voor een oude rijkaard met dezelfde achternaam leveren hem een streek, waarop The Dude - aangespoord door zijn bowlingvrienden Walter (Goodman) en Donny (Buscemi) - verhaal gaat houden bij de Big Lebowski. Het uit de hand lopen van deze situatie wordt spetterend verbeeld, met sterke, humoristische typetjes, hallucinogene droomsequenties en wonderbaarlijke dialogen. Een van de beste films uit het imposante oeuvre van de broers Ethan en Joel Coen.

De anti-autoritaire, maar zelf heel dwingende Ben (Viggo Mortensen) leeft met zijn zes kinderen ver teruggetrokken in de bossen van Noord-Amerika. Wanneer hij hoort dat zijn vrouw, die eerst maanden in een ziekenhuis verbleef, is overleden, trekt hij met zijn kinderen de boze bewoonde wereld in. Om zijn vrouw te beschermen tegen de burgerlijke begrafenis die haar ouders voor ogen hebben. Wat volgt is een vaak erg grappige, tegendraadse film waarin tegen veel heilige huisjes wordt geschopt. Bovendien stelt Matt Ross (bekend als acteur in de series Big Love en Silicon Valley) rake vragen over ouderschap, opvoeding en de huidige consumptiemaatschappij.

Lees hier ons interview met regisseur Matt Ross en Viggo Mortensen

De Chinees-Amerikaanse Evelyn (Michelle Yeoh) is een uitgebluste vijftiger die met haar sullige echtgenoot een wasserette runt. Op een dag ontdekt ze verbijsterd dat ze in staat is om parallelle universums te bezoeken waarin ze heel andere levenskeuzes heeft gemaakt. Deze duizelingwekkende indiehit heeft trekken van een typische Marvelsuperheldenfilm, maar is veel origineler en ambitieuzer. Makers Kwan en Scheinert (Swiss Army Man) hebben lak aan verhaalconventies, verbluffen met bizarre vondsten en strooien lustig met popcultuurverwijzingen, levenslessen en maatschappijkritiek. Al met al nogal veel van het goede, maar dat is het hele punt van deze heerlijk anarchistische parabel.

Lees ons interview met de makers: 'Met ons werk ontregelen we graag ons publiek'

De negenjarige Babs krijgt een schattig biggetje cadeau van een onbekende opa die jarenlang in Amerika woonde. De oude man (geestig ingesproken door Kees Prins) doet zich vriendelijk voor, maar blijft wel erg veel interesse tonen in varkentje Knor. Dat zal toch niets te maken hebben met zijn verleden als slager? Deze vrolijke, tikje vileine jeugdfilm naar een boek van Tosca Menten is de eerste lange stop-motionfilm die in Nederland werd gemaakt. Het verhaal houdt de aandacht prima vast, maar de magie zit ’m in de beelden: de aansprekende poppen, oer-Hollandse decors en prachtige priegeldetails.

Christine, of Lady Bird zoals ze genoemd wil worden, is een ongemakkelijke tiener die in de laatste klas van de middelbare school zit en niets liever wil dan studeren. Ver weg van huis, waar vader werkloos is en moeder zich veel te veel met haar bemoeit. Op papier geen al te origineel verhaal, maar in handen van de debuterende Gerwig (die ook het semi-autobiografische scenario schreef) een heerlijk en eerlijk coming of age-drama. Met fantastische hoofdrollen van Saoirse Ronan (als Lady Bird) en Laurie Metcalf (moeder Marion). Genomineerd voor vijf Oscars, waarvan er niet een gewonnen werd.

LA 1977. Berooide privédetective Holland March (Ryan Gosling) gaat op zoek naar verdwenen porno-actrice, en komt tot de ontdekking dat hij bepaald niet de enige is. Gewelddadige, maar ook hilarische misdaadkomedie van de maker van Kiss Kiss Bang Bang en Iron Man 3, waarin het tempo hoog blijft en de grappen en ontwikkelingen nooit voorspelbaar worden. Bovendien ontstaat er in de film een prachtige bromance tussen March en de door Russell Crowe gespeelde tough guy Jack Healy, de 'nice guys' uit de titel.

Dolende dertiger Nyles (Saturday Night Live’s Andy Samberg) komt vast te zitten in een time loop en is gedwongen voor altijd een eeuwig dezelfde dag te beleven. En wat voor dag! Het huwelijksfeest van vrienden Abe en Tala in het poenerige woestijnstadje Palm Springs. Groter had zijn persoonlijke hel niet kunnen zijn, want Nyles is een cynicus en gelooft niet in de liefde. Gevatte variatie op klassieker Groundhog Day van debuterend regisseur Barbakov biedt fijne toevoeging aan het genre. Nyles is namelijk niet de enige die vast komt te zitten in de time loop, hij krijgt gezelschap van Sarah, de oudere zus van de bruid en ook al zo’n cynicus. Grote hit op Sundance 2020.

Een grootvader bezoekt zijn zieke kleinzoon en wil hem voorlezen uit een boek waarin onder andere gezoend wordt. 'Saai,' vindt de jongen. 'Niet in dit boek,' antwoordt opa. Dan ontvouwt zich een sprankelend sprookje over een jonge vrouw (Robin Wright) die niet meer in liefde gelooft nadat de man van haar dromen vermist is geraakt op zee. Als ze gekidnapt wordt ontmoet ze talloze ongewone sprookjesfiguren. De film heeft veel te bieden: een originele kijk op het genre, enthousiaste acteurs en een leuk verhaal voor jong en oud. De soundtrack is van Dire Straits-zanger Mark Knopfler.

Goro lijkt op een Clint Eastwood-achtig samoerai-personage uit een Kurosawa-film. Zijn doel is echter niet een dorpje te zuiveren van bandieten, maar de perfecte ramen (Japanse noedelsoep) te vinden. In de nerveuze Tampopo ziet hij veel potentieel als noedelmaakster en samen met haar zoekt hij de ideale uitspanning en de ideale combinatie van kookmethodes voor het perfecte noedelgerecht. Tampopo is gastronomische spiritualiteit, maar dat je dit onderwerp niet bloedserieus kan nemen snapt scenarist-regisseur Itami ook wel en daarom doorkruidde hij zijn film met humor. Itami vreet zich al refererend en vrij associërend smakelijk een weg door de enige echte 'noodle western'.

Fotomodellen Carl (Harris Dickinson) en Yaya (Charlbi Dean) zijn vanwege hun schoonheid bovenaan de sociale ladder terechtgekomen. In de fijn-vileine satire Triangle of Sadness zien we hoe die twee hun uiterlijk herhaaldelijk inzetten als betaalmiddel. Eerst in de modewereld, dan aan boord van een luxe jacht en ten slotte op een onbewoond eiland, waar alle bestaande hiërarchieën zijn verdwenen. Deze Gouden Palm-winnaar van de Zweedse regisseur Ruben Östlund (Turist, The Square) is een vaak hilarische aanval op de wereld van de superrijken, maar uiteindelijk verschillen de drie delen onderling nogal van toon en kwaliteit, waardoor de som wat minder is dan het geheel.

Meer over Triangle of Sadness: 'Uiterlijk wordt alleen maar belangrijker, omdat we zo veel in beelden communiceren’

Oud-pornoster Mikey Saber is ondanks een roemrijke carrière (als we hem moeten geloven, tenminste) aan lager wal geraakt en klopt aan bij zijn ex Lexi, die met haar moeder ergens tussen de olieraffinaderijen in Texas woont. Lexi is er nog erger aan toe dan Mikey, want heeft het al helemaal opgegeven. Wat Mikey’s verwoede pogingen nog iets van zijn leven te maken alleen nog maar tragischer maakt. Helemaal als hij de jonge Strawberry meesleept in zijn val. Ondanks alle persoonlijke ellende ook vaak komisch drama over de zelfkant van de Amerikaanse Droom, met een fenomenale hoofdrol van Simon Rex. Geregisseerd door Sean ‘The Florida Project’ Baker.

De eigenzinnige Nicolas Winding Refn - bekend van de keiharde Pusher-trilogie, het buitensporige gevangenisdrama Bronson en het epische Valhalla Rising - kreeg in Cannes de prijs voor beste regie voor de existentiële actiefilm Drive. Over een naamloze stuntrijder die 's nachts bijverdient als chauffeur bij roofovervallen. Strakke regie, fraai camerawerk en een sexy jaren-tachtigtechnoscore zorgen voor een herkenbare stijl. Hoofdrolspelers Ryan Gosling en Carrey Mulligan hebben duidelijk chemie. Een uitstekende bijrol van komiek Albert Brooks, die 'against type' is gecast als meedogenloze maffioso.

Video: Nicolas Winding Refn en Ryan Gosling over Drive

Een badplaats wordt geterroriseerd door een grote witte mensetende haai, die al verschillende slachtoffers heeft gemaakt. De burgemeester weigert het strand te sluiten. Sheriff Brody (Roy Scheider) bindt dan zelf de strijd aan tegen het monster. Ruim een uur krijgen we de haai zo goed als niet te zien, wat niet erg is, want de mechanische haai Bruce zag er naar de huidige maatstaven niet erg realistisch uit. Jaws is echter briljant gefilmd en krachtig geacteerd. Oscar voor de montage en voor de uitstekende muziek (de beroemde cello-deun van de naderende haai) van John Williams.

De langverwachte tweede film van modeontwerper/regisseur Tom Ford (A Single Man) is even vernuftig als virtuoos. In de film lopen drie verhaallijnen door elkaar. Over de geslaagde maar diepongelukkige galeriehouder Susan (Amy Adams); haar ooit gelukkige relatie met aspirant-schrijver Edward (Jake Gyllenhaal); en het verhaal van het boek dat Edward schreef en opdroeg aan Susan, getiteld Nocturnal Animals. Dat laatste verhaal - dat we zien gebeuren wanneer Susan het leest - is een razend spannend verfilmde thriller over hoe het gezin van Tony (ook Gyllenhaal) geterroriseerd wordt door een handvol rednecks. Ford regisseerde, produceerde, en schreef ook het scenario (naar het boek Tony and Susan van Austin Wright).

Tom Ford over Nocturnal Animals: 'Arm én rijk voelen eenzaamheid, teleurstelling en rouw'

In een bos aan de Amerikaanse westkust woont kluizenaar Rob met zijn varken, dat hem helpt truffels te vinden voor de verkoop. Wanneer het beest op een nacht wordt ontvoerd, zet Rob alles op alles om het terug te vinden. Hoe minder je verder weet over Pig, hoe beter, want dit meeslepende indiedrama van debuterend regisseur Michael Sarnoski zit vol verrassingen. Een daarvan is hoofdrolspeler Nicolas Cage, die na een hele rits pulpfilms weer eens laat zien wat een goede acteur hij is.

Lees ook: 'De curieuze carrière van Nicolas Cage'

Op de avond van Thanksgiving verdwijnen twee meisjes spoorloos. De enige aanwijzing leidt naar een camper, maar de zwakbegaafde eigenaar wordt door gebrek aan bewijs al snel vrijgelaten. Keller (Hugh Jackman), de vader van een van hen, besluit het heft in eigen handen te nemen. Naargeestige, subliem opgebouwde thriller van Canadees Denis Villeneuve (Incendies, Arrival, Blade Runner 2049), die de kijker meeneemt op een emotioneel zware tocht door een van elk greintje zonlicht gespeend landschap. Het magistrale schimmenspel van cameraman Roger Deakins (Fargo, Skyfall) werd genomineerd voor een Oscar.

Tijdens een nachtelijke busrit raakt loner Henry (Sean Harris) in gesprek met Paul (Steve Mouzakis), die nog wel klusje weet mocht Henry snel wat geld willen verdienen. Paul schuift Henry door naar beroepscrimineel Mark (Joel Edgerton), die Henry introduceert bij zijn bazen en langzaam ontstaat er tussen de twee mannen iets wat lijkt op vriendschap. Maar niemand in deze broeierige en sombere film is wie hij zegt te zijn. Meesterlijk misdaaddrama van de Australische regisseur Thomas M. Wright, waarin de nadruk niet ligt op de misdaad maar op het voortreffelijk gespeelde drama.

In dit meeslepende misdaadepos speelt Al Pacino de Puertoricaanse gangster Carlito Brigante, die na vijf jaar vroegtijdig vrijkomt dankzij zijn manipulatieve advocaat Kleinfeld (Sean Penn). Carlito droomt van een leven buiten het criminele milieu met zijn liefde Gail (Penelope Ann Miller). Maar als zijn vriend Kleinfeld om een laatste gunst smeekt, voelt hij zich verplicht om te helpen, ondanks zijn rotsvaste overtuiging dat 'een gunst je sneller doodt dan een kogel'. Brian De Palma kreeg het net als in Scarface (1983) voor elkaar om de legendarische voordracht en motoriek van Al Pacino optimaal voor het voetlicht te krijgen.

In deze briljant gestileerde remake van de gelijknamige thriller uit 1962 is De Niro een angstaanjagende, sadistische ex-gevangene die wraak neemt op de advocaat (Nick Nolte) die hem zijns inziens onterecht achter slot en grendel deed belanden. Scorsese liet de originele score van Bernard Herrmann (de vaste componist van Hitchcock) reorkestreren door filmcomponist Elmer Bernstein. Robert Mitchum en Gregory Peck - in 1962 respectievelijk ex-gevangene en diens advocaat - zijn nu te zien in fraaie bijrollen.

De laatste klus die huurmoordenaar Kim In-nam aannam was ‘de grootste klootzak die bestaat’ vermoorden. Daarna dacht hij te kunnen stoppen. Wat hij niet wist, is dat die ‘grootste klootzak’ een broer heeft, Ray the Butcher, die een nog veel grotere klootzak blijkt te zijn. Waarna In-nam een film lang achternagezeten wordt. Ondertussen ontdekt hij dat hij een achtjarige dochter heeft, die ook nog eens ontvoerd wordt. Overkill, zeker, maar wel een superieure genrefilm van regisseur Hong, die ooit meeschreef aan het scenario van de Zuid-Koreaanse misdaadklassieker The Chaser.

Lees hier ons artikel over Deliver Us from Evil en het Zuid-Koreaanse filmsucces

Politieman Hanna (Al Pacino) jaagt op bankrover McCauley (Robert De Niro). Twee vakmannen, met een treurigstemmend privéleven. Uiterst stijlvol in beeld gebracht misdaaddrama, strak gemonteerd en heel goed geregisseerd. Toch is dit vooral de film van twee acteerkanonnen. De Niro wilde bijvoorbeeld liever niet repeteren voor het filmen van een scène waarin hij in een restaurant een kop koffie drinkt met Pacino, en regisseur Michael Mann ging akkoord. De scène werd met twee camera's opgenomen, de acteurs pakten hun ruimte voor improvisatie, en het resultaat was spectaculair. Prachtfilm, een absoluut hoogtepunt in het genre.

In de zomer van 1964 werden drie leden van de burgerrechtenbeweging vermoord door leden van de Ku Klux Klan, die werden geholpen door lokale politieagenten. Die geruchtmakende zaak vormde de inspiratie voor deze boze film van regisseur Alan Parker (Midnight Express). Daarin onderzoeken twee FBI-agenten de zaak, waarbij ze enorme tegenwerking krijgen van lokale rednecks. Meeslepende thriller met uitstekend spel, vooral van Hackman als een uit Mississippi afkomstige FBI-agent en van Frances McDormand als echtgenote van een racistische deputy. Peter Biziou ontving een Oscar voor zijn camerawerk.

Een halve eeuw omspant deze epische misdaadfilm, regisseur Sergio Leones laatste, waarvoor hij bijna vier uur celluloid nodig had. Het lijkt een lange zit, maar eenmaal begonnen blijf je kijken. Het behendige camerawerk van Tonino Delli Colli (Once Upon a Time in the West), de innemende muziekscore van Ennio Morricone, de subtiele tijdswisselingen en het excellente acteren maken dit tot meeslepende kwaliteitscinema. Het verhaal draait om Noodles (Robert De Niro) en Max (James Woods), twee onafscheidelijke criminelen in de Lower East Side van New York, en hun leven van diefstal, moord, schuld, verraad, eer en liefde.

Quentin Tarantino's debuutfilm begint als een juwelenoverval volkomen uit de hand loopt. De overlevende overvallers - Mr. White (Harvey Keitel), Mr. Pink (Steve Buscemi), Mr. Blonde (Michael Madsen) en de zwaargewonde Mr. Orange (Tim Roth) - gaan na wat er mis ging. Ondertussen wordt in Tarantino-stijl gefilosofeerd over de betekenis van Madonna's 'Like a Virgin'. De grove taal en het soms intense (voornamelijk suggestieve) horrorgeweld zouden de aandacht kunnen afleiden van het briljante spel, de slimme en grappige dialogen en het prachtig uitgewerkte scenario. Schrap zetten is dan het devies.

De opvolger van Asters horrorsensatie Hereditary (2018) liet niet lang op zich wachten. Midsommar is opnieuw een horrorfilm (uit het subgenre folk-horror), waarin alle actie zich afspeelt in het volle dag- én nachtlicht. Groepje Amerikaanse antropologiestudenten gaat namelijk naar het hoge noorden van Zweden om bijzonder midzomernacht ritueel bij te wonen. Dat pakt niet al te best uit voor de meesten, hoewel de reis op vreemde manier wel heilzaam is voor het enige meisje in de groep (een fantastische Florence Pugh), dat kampt met grote psychische problemen.

Schrijver (Jack Nicholson) omhelst het aanbod in de winter op een afgelegen hotel in Colorado te passen. Hij denkt zo in alle rust te kunnen werken, maar dat pakt anders uit: hij heeft nog geen letter op papier of hij begint zijn verstand te verliezen. IJzersterke Stephen King-verfilming (niet in de laatste plaats door Nicholsons geweldige spel), destijds niet onverdeeld enthousiast ontvangen, bereikte later cultstatus. Let op de schitterende openingsbeelden en de sequenties waarin de camera op driewieler-hoogte het telepathisch begaafde zoontje volgt, dat op eigen houtje het verlaten hotel verkent.

Intrigerend en subtiel speelfilmdebuut van Robert Eggers over een puriteinse familie in het New England van de 17de eeuw. Ze zijn verbannen naar de rand van een onheilspellend bos, waar (naar verluidt) een heks ronddwaalt. Eggers heeft een achtergrond als production designer en dat is goed aan de film af te zien. De kindacteurs spelen bijzonder realistisch, waardoor de teloorgang van de familie des te meer indruk maakt. Gemaakt door de baanbrekende studio A24 (The Lobster, Room, Moonlight). Overladen met prijzen. Eggers maakte in 2019 het ook al zo intrigerende drama The Lighthouse.

Oorlogsthriller 1917 wekt de indruk in één ononderbroken shot te zijn gefilmd – een vorm die altijd iets opzichtigs heeft. Ervaren kijkers zullen zich dan ook geregeld afvragen hoe cinematograaf Roger Deakins het kunstje heeft geflikt. De verbluffende techniek zit het drama echter niet in de weg, maar draagt bij aan een zeldzaam beklemmende spanning. Regisseur Sam Mendes baseerde de plot, over twee Britse soldaten die in de Noord-Franse loopgraven op een levensgevaarlijke missie worden gestuurd, op ervaringen van zijn grootvader, en weet de chaos en tragiek van The Great War adembenemend dichtbij te brengen. Oscars voor het camerawerk, de effecten en de audio-mix.

De Griekse wiskundige, filosoof en astronoom Hypatia (Rachel Weisz) vertegenwoordigt de voice of reason in de nadagen van het Romeinse rijk, een samenleving op de rand van verval. In Alexandrië probeert ze de raadselen van de sterren op te lossen en draagt ze haar kennis ruimhartig over aan ieder die geïnteresseerd is. Om haar heen woedt een escalerend conflict tussen Grieks-Romeinse polytheïsten en christenen, dat uiteindelijk zal leiden tot de verbranding van de legendarische bibliotheek. Prachtige art direction en uitstekend spel, in dit intelligente pleidooi tegen extremisme.

Fijnmazige biografie van W.A. Mozart (Tom Hulce), verteld vanuit het perspectief van tijdgenoot en hofcomponist Antonio Salieri, misschien wel de beste rol ooit van acteur F. Murray Abraham. In terugblik vertelt de oude Salieri hoe hij op het hoogtepunt van zijn roem door de jonge Mozart muzikaal wordt vernederd ten overstaan van de vorst. Hij besluit de carrière van zijn rivaal te dwarsbomen ter meerdere eer en glorie van zijn eigen inferieure melodieën. De film won veel prestigieuze prijzen waaronder acht Oscars voor onder meer beste film, beste regisseur en beste mannelijke bijrol.

Eind 1983 kwam er een eind aan het schrikbewind van de militaire junta in Argentinië. Onder het mom van het bestrijden van staatsvijanden werd het Argentijnse volk stelselmatig blootgesteld aan ontvoeringen en martelingen. Het aantal verdwenen of vermoorde Argentijnen wordt geschat tussen de tien en dertigduizend. Het indrukwekkende Argentina, 1985 vertelt het waargebeurde verhaal van openbaar aanklager Strassera (sterk geacteerd door Ricardo Darín), die in de nieuwe democratie oud-generaal Videla en acht andere kopstukken van het voormalige regime moet vervolgen. Bewonderenswaardig hoe filmmaker Santiago Mitre zijn gedegen rechtbankdrama voorziet van een bepaalde lichtvoetigheid, maar nooit de ernst van het onderwerp uit het oog verliest. Oscarnominatie voor beste niet-Engelstalige film.

Een rijk Amerikaans echtpaar is op vakantie in Noord-Afrika als een paar spelende herdersjongetjes iets ongelukkigs doen. De nanny van de Amerikanen wil naar de bruiloft in Mexico van haar zoon, maar kan de aan haar toevertrouwde kinderen niet alleen laten. En de dochter van een Japanse toerist raakt in de knoop met zichzelf. Slimme mozaïekfilm van Alejandro G. Iñárritu verknoopt het lot van mensen over de hele wereld, met fascinerend resultaat. Zeven Oscarnominaties. De regisseur maakte eerder het fraaie Amores perros (2000) en later prachtige films als Birdman (2014) en The Revenant (2015).

Hoewel de achttienjarige Nic Sheff alles mee lijkt te hebben in het leven – hij is mooi, slim en een getalenteerde schrijver – kiest hij toch voor de drugs. Iets wat vader David maar moeilijk kan begrijpen. Maar dat belet hem niet alles te doen wat in zijn macht ligt om Nic te helpen. Gebaseerd op ware gebeurtenissen, die werden opgeschreven door zowel vader en zoon Sheff. Regisseur Felix Van Groeningen verdeelt in zijn Hollywooddebuut de tijd netjes tussen ­vader en zoon, maar de film is van ­Timothée Chalamet (Call Me By Your Name), die fantastisch is als de wankele, zoekende Nic. Hij viel bijna tien kilo af voor de eerste opnamedag, en had daarna ­weken nodig om weer bij te komen.

Lees ook ons interview met de regisseur: 'Ik verloor me helemaal in mijn liefde voor die mensen'

Chroniqueur van de slacker-generatie Richard Linklater (Dazed and Confused) introduceert de Amerikaanse aspirant-schrijver Jesse (Ethan Hawke) en de Franse studente Celine (Julie Delpy), die elkaar ontmoeten in een Europese trein en besluiten samen een nacht door te brengen in Wenen. Ze slenteren van de ene naar de andere toeristische attractie en voeren meanderende, naïeve, maar geloofwaardige gesprekken die de romantische kijker gegarandeerd zullen charmeren. In het vervolg Before Sunset (2014) zijn Jesse en Celine tien jaar ouder en heel wat illusies armer. In 2013 gevolgd door Before Midnight.

De mensen in Hong Kong hebben leren omgaan met hun eenzaamheid. Hun leven bestaat uit een reeks vaste gewoontes en wie de cirkel tracht te doorbreken, komt verkeerd uit. Regisseur- scenarioschrijver Wong Kar-Wai (In the Mood for Love) brengt het nerveuze levensritme van de mensen in deze miljoenenstad via zijn montage op schitterende wijze over. De film verrast en irriteert tegelijk, maar dat was juist de bedoeling van de regisseur. Het verhaal navertellen is zo goed als onmogelijk; het zijn trouwens twee los van elkaar staande episodes, die haast ongemerkt door elkaar lopen. De film komt over als een video-clip, met dat verschil echter dat Kar-Wei opvalt door een haast maniakale belangstelling voor detail. De acteurs worden eigenlijk een deel van de schitterende decors van William Chang.

Sympathieke familiefilm over de alleenstaande radiojournalist Johnny, die op zijn negenjarige neefje Jesse moet passen wanneer z’n zus haar handen vol heeft aan haar overspannen ex. Johnny neemt de vroegwijze Jesse uiteindelijk mee naar zijn werk, wat hen o.a. in Detroit, New York en New Orleans brengt. Daar praat Johnny voor radioproject met diverse jongeren, die hij vraagt naar hun toekomstverwachtingen. In zwart-wit geschoten en soms wel erg melancholiek, maar met een fantastische chemie tussen Joaquin Phoenix (Johnny) en de kleine Woody Norman (Jesse). De film is opgedragen aan de negenjarige Devante ‘D-Man’ Bryant, een van de kinderen met wie Johnny in New Orleans sprak, die later bij vuurgevecht om het leven kwam.

Alternatieve, feministische kijk op het leven van Elisabeth Amalie Eugenie, hertogin van Beieren, keizerin van Oostenrijk en koningin van Hongarije. Bij het filmpubliek beter bekend als Sissi, uit de romantische films met Romy Schneider uit het midden van de vorige eeuw. Deze Elisabeth (een voortreffelijke Vicky Krieps) is zo’n beetje het tegenovergestelde. Het is 1877, Elisabeth wordt veertig en trekt zich steeds verder terug uit het openbare leven. Het liefst zou ze haar korset (de ‘corsage’ uit de titel) afgooien, maar dat gaat zomaar niet. Kreutzer kijkt met moderne ogen naar de historische Elisabeth, wat misschien geen accurate biopic heeft opgeleverd, maar wel een heleboel spannende en fraai gefilmde scènes.

Salvador Mallo, een oudere regisseur met allerlei pijntjes en kwalen, kijkt terug op zijn leven. Zonder wroeging, maar wel op zoek naar verzoening en vergiffenis. Mallo is niemand anders dan Pedro Almodóvar zelf (de scènes in Mallo’s appartement werden bij hem thuis opgenomen) en hij wordt gespeeld door Almodóvars alter ego Antonio Banderas, die met Dolor y Gloria alweer zijn achtste films maakte met de regisseur. Banderas kreeg voor zijn gevoelige, ingehouden vertolking van Mallo in Cannes (waar de film zijn wereldpremière beleefde) de prijs voor beste mannelijke hoofdrol.

Video: acteur Antonio Banderas over Dolor y gloria

Een week uit het leven van de eigenzinnige folkzanger Llewyn Davis, die in het New York van 1961 wanhopig op zoek is naar een publiek. En naar een slaapplaats. De knipogen naar collega Bob Dylan zijn talrijk, en toch is Inside Llewyn Davis allesbehalve een verkapte biopic over Dylan. Het is meer een film over geluk, timing en noodlot. Inside Llewyn Davis heeft geen noemenswaardige plot en moet het hebben van de heerlijk Coeneske personages, de vaak grappige dialogen, en van hoofdrolspeler Oscar Isaac, die al zijn nummers zelf zong. De film won onder meer de Juryprijs in Cannes.

'Mood' is alles voor filmmaker Wong. Zijn twee hoofdpersonages, Chow Mo-wan (Tony Leung) en Su Li-zhen (Maggie Cheung), wonen anno 1962 naast elkaar in Hongkong; ze vallen op elkaar, zijn 'in de stemming voor liefde', maar zullen dat niet uitbuiten. Wong slaagt erin de onvervulde liefde sensueel, puur en intrigerend op het scherm te krijgen. Hij wordt daarbij geholpen door zijn hoofdrolspelers: twee van de grootste sterren van Azië, een mooie man en een mooie vrouw die iedereen zou willen zien zoenen. De film won een César voor beste buitenlandse film en in Cannes de Grand Prix technique.

Ook te zien op Prime Video: opvolger 2046

Cineast Frank Capra maakte films ter meerdere eer en glorie van de gewone man die in het zweet des aanschijns de kost verdient. Deze klassieker is zijn magnus opus, met James Stewart op de bok als een wanhopige ondernemer die aan de arm van een engel te zien krijgt wat er van zijn lieflijke dorp terecht was gekomen als hij er niet was geweest. Capra's krachttoer werd in 2006 door het American Film Institute uitgeroepen tot de meest inspirerende film ooit. Opmerkelijk is dat It's a Wonderful Life een flop was in de bioscoop: pas in de jaren zeventig groeide het uit tot een iconische kerstlieveling die jaarlijks op kerstavond op de Amerikaanse televisie wordt uitgezonden.

Engelachtige peuter Klara voelt zich afgewezen door crècheleider Lucas, de beste vriend van haar vader, en claimt dat hij haar misbruikt heeft. Waarna de wereld van Lucas (opvallend kwetsbaar gespeeld door Mads Mikkelsen) instort. Festen-regisseur Thomas Vinterberg – weer helemaal terug na Submarino van twee jaar eerder – blijft dicht bij Lucas en laat in volledig geloofwaardige (en daarmee uiterst ongemakkelijke) stappen zien hoe zijn vrienden hem langzaam maar zeker wegduwen. Mikkelsen werd dankzij zijn aangrijpende vertolking in 2012 in Cannes uitgeroepen tot beste acteur.

Lees hier ons interview met Mads Mikkelsen en regisseur Thomas Vinterberg

Londen, 1953. Wanneer de op-en-top Britse kantoorklerk Mr Williams na dertig jaar trouwe, maar volstrekt nutteloze dienst van zijn arts te horen krijgt dat hij nog maar even te leven heeft, probeert hij wanhopig de verloren tijd in te halen. Om te ontdekken dat hij geen idee heeft hoe. Fraaie, ingehouden remake van de Japanse klassieker Ikiru (1952) van Akira Kurosawa door de Zuid-Afrikaanse filmmaker Oliver Hermanus (Skoonheid). Met fantastische hoofdrol van Bill Nighy, die Mr Williams (we horen nooit zijn voornaam) met precies de juiste mix van wanhoop en waardigheid speelt.

Stugge klusjesman Lee (Casey Affleck) leidt een eenzaam bestaan in een voorstadje van Boston, geplaagd door demonen uit het verleden. Wanneer zijn oudere broer overlijdt, wordt Lee tot zijn schrik aangewezen als voogd over diens zestienjarige zoon. De gebeurtenissen in Manchester by the Sea zijn van een welhaast ondraaglijke somberheid, maar dankzij de lome, onopgesmukte verteltrant verzandt de film niet in melodrama. Scenarist en regisseur Kenneth Lonergan (You Can Count on Me, Margaret) portretteert zijn antihelden met veel mededogen, en Affleck maakt diepe indruk met zijn ingehouden hoofdrol. Winnaar van twee Oscars, voor Affleck en het scenario.

Met behulp van zelf gebrouwen alcoholica houdt WO II-veteraan Freddie Quell (Joaquin Phoenix) zich op de been, maar het afglijden is al begonnen. Totdat hij in contact komt met Lancaster Dodd (Philip Seymour Hoffman), de charismatische leider van zelfhulpreligie The Cause. Zoals in elke film van Paul Thomas Anderson ontstaat tussen beide mannen een vader-zoonrelatie, zonder dat het vader en zoon zijn. Onvergetelijke beelden, adembenemend acteren - vooral van de overtuigend gekwelde Phoenix - en iedere scène druipt van de spanning.

Alweer een film over obsessie van de zelf ook nogal obsessieve regisseur PT Anderson (There Will Be Blood, The Master), met in de hoofdrol de ook behoorlijk obsessieve acteur Daniel Day-Lewis. Ondanks al die obsessie is Phantom Thread toch een buitengewoon subtiele en soepele vertelling geworden. Over de grillige liefde tussen de beroemde Britse modeontwerper Reynolds Woodcock en diens model Alma (de eerste grote rol van de Luxemburgse actrice Vicky Krieps, die opvallend makkelijk overeind blijft tegen Daniel Day-Lewis). Genomineerd voor zes Oscars. Onder meer voor de zestigjarige Day-Lewis, die al tijdens de montage van Phantom Thread aankondigde dat dit zijn laatste filmrol was. Kostuumontwerper Mark Bridges mocht het beeldje ook echt meenemen.

Hartverscheurend en toch ingehouden portret van een ontluikende lesbische liefde. In de achttiende eeuw krijgt de jonge schilder Marianne (Noémie Merlant) opdracht een portret te maken van de vurige, eigenzinnige Héloïse (Adèle Haenel). Omdat Héloïse weigert te poseren wordt Marianne ingehuurd om ‘Héloïse gezelschap te houden’. Met de bedoeling dat ze overdag goed naar haar kijkt, zodat ze het portret ’s nachts stiekem kan schilderen. Prachtig intense en intieme film over blikken. Van de jonge vrouwen naar elkaar, van de regisseur naar haar acteurs, en van het publiek naar de vrouwen op het scherm. Winnaar van het beste scenario en de Queer Palm op Cannes2019.

Lees ook ons interview met regisseur Céline Sciamma: 'Ik hoop dat het de Wonder Woman voor het arthousepubliek wordt'

Ze vormen een hecht maar labiel stel, drummer Ruben (Riz Ahmed) en zangeres/gitarist Lou (Olivia Cooke). Hij is ex-junkie, zij zit onder de zelf aangebrachte littekens. Als punkduo touren ze samen in een camper door de VS. Dan verliest Ruben plotsklaps zijn gehoor. Wat betekent dat voor zijn identiteit, zijn toekomst, zijn relatie met Lou? Dit intense drama is hier en daar wat onduidelijk verteld, maar dat past wel bij de chaos die de hoofdpersoon ervaart. Regisseur/coscenarist Marder maakt Rubens (niet van hoop gespeende) lijdensweg bijzonder invoelbaar, geholpen door een knap geluidsontwerp en fantastisch spel van Ahmed. Mooi intiem camerawerk ook van Nederlander Daniël Bouquet (Nothing Personal, Kauwboy).

Lees ook onze special over deze bijzonder intense filmervaring

Het is 1991 – tien jaar na haar huwelijk met Prins Charles – en het leven van prinses Diana (Kristen Stewart in topvorm) ligt in duigen. Charles bedriegt haar openlijk (met Camilla Parker-Bowles) en Diana zit gevangen in een liefdeloos huwelijk. Toch wordt ze geacht om met de familie kerstfeest te vieren in Sandringham, een monstrueus landhuis dat prima zou passen in horrorfilm The Shining. Diana beseft daar dat ze haar koninklijke rol niet langer kan en wil spelen en komt aarzelend in verzet. Magistrale mix van genres (melodrama, horror, farce) van de Chileense regisseur Pablo Larraín (Jackie), met een fijn vilein script van Steven Knight (Eastern Promises, Locke).

Sterke verfilming van het waargebeurde verhaal van de veertienjarige Emmett Till, die in 1955 op gruwelijke wijze wordt gelyncht door een witte menigte. Emmett zou hebben geflirt met een winkelbediende, en dat is voor een Afro-Amerikaanse tiener een doodzonde in het Mississippi van de jaren vijftig. Till draait vooral om de nasleep van de moord, met de jarenlange strijd van moeder Mamie (Danielle Deadwyler) voor gerechtigheid in een racistisch en onrechtvaardig rechtssysteem. Haar strijd wordt knap invoelbaar gemaakt door de voortreffelijke hoofdrol van Deadwyler.

Weduwe en onorthodoxe moeder Sara Goldfarb (prachtige, Oscargenomineerde rol van Ellen Burstyn) is er vast van overtuigd dat ze binnenkort wordt uitgenodigd voor een van haar favoriete tv-shows. Ze slikt amfetamines om te lijnen - dan kan ze haar rode jurk aan als de grote avond daar is. Ook zoon Harry is, net als zijn vrienden, aan de drugs. Slim grotestadsverhaal van Darren Aronofsky (Pi, Black Swan, The Whale), die zich hevig liet inspireren door het werk van de Japanse animatieregisseur Satoshi Kon en effectief gebruik maakt van hypnotiserende beeldtaal en muziek. Hubert Selby jr, op wiens roman de film is gebaseerd, is coscenarist.

Niks doen, blijven en vechten, of vertrekken. Dat zijn de drie opties waarover de vrouwen van een mennonitische geloofsgemeenschap binnen een dag, op een hooizolder, willen beslissen. Vrijwel allemaal werden ze stelselmatig in hun slaap verdoofd en verkracht door mannen uit hun commune. De Canadese schrijfster Miriam Toews, zelf opgegroeid binnen een mennonitische groep, baseerde een roman op deze waargebeurde gruwelijkheden uit 2011, waarin ze de vrouwen laat debatteren over hun toekomst. De voor twee Oscars (beste bewerkte scenario en film) genomineerde, episch opgezette verfilming door Sarah Polley is een gepassioneerde acteursfilm over sociale verhoudingen, waarin grote filosofische vragen aan bod komen.

Alex (Malcolm McDowell) is overdag een keurige zij het nogal luie scholier die nog netjes bij zijn ouders woont. 's Nachts trekt hij er echter met zijn maten op uit en terroriseren ze willekeurige voorbijgangers, rivaliserende bendes, en elkaar. Alex geniet van het geweld, bijna net zoveel als van de muziek van Beethoven. De film, met zeker voor die tijd schokkende beelden van geweld en seks was een sensatie en veroorzaakte een schandaal. Tegenwoordig wordt de film beschouwd als meesterwerk, een hoogtepunt uit het oeuvre van Stanley Kubrick. Naar de roman van Anthony Burgess.

Wanneer twaalf ruimteschepen verspreid over de wereld neerstrijken, sturen de desbetreffende landen topteams naar de schepen om contact te leggen met de aliens. In het Amerikaanse team zit linguïste Louise Banks (Amy Adams, in fantastische vorm), die de aliens het best van iedereen lijkt te begrijpen. Al denken met name de Chinezen daar heel anders over. Grote-mensen-film – gebaseerd op het korte verhaal ‘Story of Your Life’ van Ted ­Chiang – was het eerste zeer geslaagde uitstapje in het scifi-genre van regisseur Villeneuve die daarna veel indruk maakte met Blade Runner 2049 en Dune. De verontrustende geluidsmix werd bekroond met een Oscar.

In de nabije toekomst is het mogelijk een synthetische oudere broer voor je geadopteerde Chinese dochtertje aan te schaffen, inclusief voorgeprogrammeerde culturele achtergrond. Maar wat als die cybermens na jaren trouwe dienst opeens niet meer op te starten valt? Terwijl de vader des huizes (Colin Farrell) het gecrashte gezinslid Yang van hot naar her sleept en langzamerhand inzicht krijgt in diens wortels, mist dochter Mika haar geliefde cyborg-broer. Minutieus in warme tinten geschoten tragikomedie, die meer filosofische vragen opwerpt dan hij beantwoordt. Yangs digitale memory-scapes met bomen en sterren zijn een lust voor het oog.

Politieman Deckard (Harrison Ford), gespecialiseerd in het opsporen van ontsnapte, levensechte androïden, krijgt de opdracht om vijf van deze replicants te vernietigen, omdat ze hun maximale houdbaarheidsdatum hebben overschreden. Ze worden afgedankt omdat ze anders te veel aan het leven gaan hechten. Er volgt een jacht door een prachtig vormgegeven, futuristisch Los Angeles, waar het altijd regent. Ondanks de tumultueuze productie- en montagefase een van de grootste sf-klassiekers. Prachtrol voor Rutger Hauer als androïde. In 2017 verscheen de waardige opvolger Blade Runner 2049.

Op een avond hoort tiener Donnie (Jake Gyllenhaal) van het manshoge konijn Frank dat 'de wereld zal vergaan na 28 dagen, 6 uur, 42 minuten en 12 seconden'. Frank heeft ook instructies: Donnie moet bijvoorbeeld zijn school onder water zetten. Zijn ouders, psychiater, leraren en een merkwaardige goeroe bieden tegengas. Doorbraakfilm voor regisseur Richard Kelly en voor Gyllenhaal, moet meermaals bekeken worden om hem helemaal te doorgronden. Maar ook de eerste keer verbluft kijken is leuk, vanwege de schwung van Kelly's regie en het geweldige spel van de gehele cast. Geflopt aan de kassa, inmiddels zware cultstatus.

Grootste kassucces uit de filmgeschiedenis - totdat Titanic het record brak - is een even komisch als meeslepend sprookje. Een jongetje neemt een bibberig, verdwaald buitenaards wezen in huis, maar moet het verbergen voor onbegrijpende volwassenen. Steven Spielbergs lofzang op de kinderlijke onschuld en hang naar avontuur bezorgt zelfs de meest sceptische kijker een brok in de keel. Tot veler verontwaardiging werd Spielberg bij de Oscars gepasseerd - ten faveure van Richard Attenboroughs Gandhi - maar er gingen wel prijzen naar Spielbergs vaste componist John Williams en naar de disciplines geluid en visuele effecten.

Lees ook: 'Wat maakt E.T. the Extra-Terrestrial zo bijzonder?'

I Lupi (de Wolven uit de titel) is de naam van een bende doorgewinterde criminelen in de buurt van Venetië, die we volgen bij de voorbereidingen op hun laatste grote klus. Maar deze intrigerende, en strak geregisseerde film van beeldend kunstenaar Alberto De Michele zoomt niet in op de Wolven, maar op de oude boef Pasquale en diens chauffeur Alberto, die zijdelings betrokken zijn bij de geplande overval op een geldauto. Slim opgebouwd en fraai in beeld gebrachte vertelling is wonderlijke mengeling van fictie en documentaire, en draait vooral om de dynamiek tussen de gokverslaafde bluffer Pasquale en de laconieke Alberto.

Lees hier ons interview met de Italiaans-Nederlandse regisseur Alberto De Michele

Fox Richardson vecht al jarenlang voor de vrijlating van haar man, die een gevangenisstraf van zestig jaar uitzit voor een gewapende bankoverval. Filmmaker Garrett Bradley volgt haar voor een korte documentaire, maar op de laatste draaidag geeft Fox haar een tas vol videobanden, waarop ze haar leven gedurende de afgelopen twintig jaar heeft vastgelegd. Uit die goudmijn destilleert Bradley vervolgens deze poëtische, intieme en experimentele lange documentaire. We zien kinderen opgroeien zonder vader, zijn getuige van talloze momenten waarin hoop op vervroegde vrijlating vervliegt en zien hoe Fox ondanks alles strijdbaar blijft. Bekroond met de prijs voor beste regie op Sundance.