Verrassingshit Sinners: een van de filmsensaties van 2025

Op het eerste gezicht leek Sinners, de nieuwste film van regisseur Ryan Coogler (Black Panther, Creed), niet bepaald het type film waarvoor het bioscooppubliek massaal zou warmlopen. Maatschappijkritische horror over bloeddorstige vampieren, in het racistische Amerika van de jaren dertig – was dat niet wat veel gevraagd voor het grote publiek, dat zich de laatste jaren vooral liet vermaken door veilige films uit bewezen franchises?

Nee dus, bleek de afgelopen maanden uit de bezoekerscijfers: wereldwijd leverde Sinners sinds de release in april ruim 350 miljoen dollar aan verkochte tickets op. Een prestatie die de laatste jaren steeds zeldzamer is geworden voor films met een origineel scenario. Dankzij mond-tot-mondreclame, de vele lovende recensies en lof van collega-filmmakers (Spike Lee noemde Sinners een van zijn beste filmervaringen in jaren) groeide Cooglers vijfde film uit tot een van de grote filmsensaties van 2025. 

Onverwacht is het zeker, al is het succes niet volledig uit de lucht komen vallen. Met zijn eerdere vier films had de Amerikaanse cineast zich namelijk al bewezen als veelzijdig regisseur: Marvelfilm Black Panther (2018) was een ongekend succes (met een opbrengst van meer dan een miljard dollar), en ook Cooglers Rocky-spinoff Creed (2015) bleek opvallend gelaagd voor een boksdrama.

De hoofdrolspeler in beide films is Michael B. Jordan, die zijn doorbraak beleefde in Cooglers debuutfilm Fruitvale Station en tot nu toe in elke film van Coogler te zien is. De samenwerking tussen de twee begint te lijken op die van succesvolle duo’s als Leonardo DiCaprio en Martin Scorsese, waarbij acteur en regisseur in ieder nieuw project steeds het beste in elkaar naar boven weten te halen.

Ook in Sinners speelt Jordan een geweldige rol. Een dubbelrol welteverstaan: de tweelingbroers Smoke en Stack – die in de film een juke joint openen waar niet alleen geweldige bluesmuziek klinkt, maar ook vampieren op afkomen – geeft hij in zijn vertolking zoveel eigenheid mee, dat de broers gemakkelijk van elkaar te onderscheiden zijn.

De scènes waarin beide broers te zien zijn komen daardoor nooit gekunsteld over, al is dat ook te danken aan de technische virtuositeit waarmee Coogler ze in beeld brengt. Met cinematografische hoogstandjes zit het in Sinners sowieso wel goed: de film hangt aan elkaar van verbluffende muzikale nummers – die veelal live werden opgenomen op de set – en goed opgebouwde, spannende scènes.

Niet zo gek dus, dat er zoveel mensen kwamen kijken naar Sinners, een film waarmee Coogler andermaal bewijst dat grootse blockbusters ook diepgang kunnen hebben.