Je houdt je hart vast wanneer Elwood, de jonge hoofdpersoon van het Amerikaanse drama Nickel Boys, een lift aanneemt van een louche man in een chique auto. Tot nog toe gaat het Elwood redelijk voor de wind: hij is opgevoed door een liefhebbende grootmoeder, doet het goed op school, heeft een leuk vriendinnetje. Maar voor een zwarte jongeman in het Florida van 1962 ligt het gevaar altijd op de loer. En jawel hoor: de auto blijkt gestolen, Elwood wordt samen met de chauffeur aangehouden en zonder pardon naar een tuchtschool gestuurd.
Op deze Nickel Academy leven de zwarte jongens gescheiden van de witte, die meer privileges genieten. Al snel wordt de ietwat naïeve Elwood met zijn neus op de feiten gedrukt: wanneer hij opkomt voor een jongen die wordt gepest, slaan de wrede, racistische bewakers hem gruwelijk in elkaar. Het enige lichtpuntje in deze hel is de vriendschap die ontstaat tussen Elwood en de wat meer gehaaide wees Turner.
Samen hebben de jongens (gevoelig gespeeld door Ethan Herisse en Brandon Wilson) wel iets weg van Tom Sawyer en Huckleberry Finn. En zo heeft Colson Whitehead, auteur van de gelauwerde roman waarop Nickel Boys is gebaseerd, het vast ook bedoeld – zijn eerdere bestseller The Underground Railroad verwees ook al volop naar klassieke literatuur. Het is een mooie vondst, die de harde, compromisloze setting van dit verhaal een beetje verzacht.