Vier podcasttips: van boze mensen tot royaltyroddels

Steeds meer Nederlanders hebben een kort lontje, waarom is dat? Dat is het uitgangspunt van de nieuwe podcast van Robin de Wever voor Max. In de zorg, het onderwijs, het openbaar vervoer: overal hoor je verhalen van mensen die zich niet weten te beheersen als ze niet precies krijgen wat ze willen. In Het mysterie van de boze mensen brengt De Wever veel van deze anekdotes bij elkaar. Ook weet hij (na veel zoeken) een boze burger te spreken te krijgen. Dit blijkt een man die flink door het leven is tegengewerkt. In maar liefst zeven afleveringen probeert De Wever erachter te komen wat onder de woede zit, maar wat mist zijn harde feiten en cijfers: wordt het echt steeds erger of is onvrede van alle tijden?

Trouw-journalist Jeannine Julen wil haar Surinaamse familiegeschiedenis uitpluizen, maar al snel blijkt dat haar nieuwsgierigheid niet overal op prijs wordt gesteld. Dat ze toch besluit door te duwen, maakt deze podcast spannend. Veel geheimen en patronen hebben hun oorsprong in het koloniale verleden en de slavernij, leren we als de podcast vordert. De vrouwen van Saramacca is niet de eerste podcast over een familiegeschiedenis tegen de achtergrond van het kolonialisme. Maar Julen vertelt het verhaal echt van binnenuit en gaat veel verder dan zoeken in archieven. Ook de keus om de geheimen van de Surinaamse winti verder te ontrafelen geeft het verhaal een extra laag mee. Tel daarbij het vakmanschap van medepodcastmaker Dija Kabba (Niemandsland) op en je wordt als luisteraar meegevoerd naar een kant van Suriname die voor veel bakra’s – oftewel witte mensen – tot dusver verborgen bleef.

Dat de eerbiedwaardige Malcolm Gladwell zich in zijn oerdegelijke geschiedenispodcast Revisionist History zou inlaten met een ordinaire moordzaak, was nogal verrassend. Zijn zevendelige serie The Alabama Murders begint tamelijk conventioneel, met een dominee die vreemdgaat en de moord op zijn vrouw. Hij spreekt betrokkenen, reist naar de plek des onheils en verdiept zich in de cultuur van het diepe Zuiden van de VS. Maar gaandeweg wordt duidelijk dat Gladwell een veel groter en belangwekkender verhaal wil vertellen. Hij gebruikt deze zaak om inzichtelijk te maken hoe een ogenschijnlijk eenvoudige gebeurtenis een lawine aan onvermoede consequenties kan veroorzaken. Want de moord op de domineesvrouw zou leiden tot een verhit nationaal debat over de doodstraf.

Hoe beroerd de relatie tussen de prinsen William en Harry ook mag zijn, ze vinden elkaar in hun diepe afkeer van Paul Burrell. De voormalige butler van hun moeder (die hem blind vertrouwde en hem ‘mijn rots’ noemde) is sinds haar dood bezig hun relatie tot op de laatste vezel uit te melken. Vanaf zijn achttiende liep hij rond in de diverse paleizen, dus hij heeft wel het nodige te vertellen. Dat doet hij met hoorbare trots in Paul Burrell’s Royal Tea. Burrell is een onuitstaanbare ijdeltuit, maar zijn praatjes over de strapatsen van Fergie (de ex-vrouw van prins Andrew), de koninklijke cadeaus voor Trump, de ontbijtgewoonten van de Queen en de onhandelbare corgi’s zijn voor de echte royaltywatcher stiekem toch best yummy.