Stiller & Meara: intiem en eerlijk familieportret van een beroemde familie

Een van de intiemste, pijnlijkste momenten na de dood van een familielid, is als het moment is aangebroken om op te ruimen. Er moet tenslotte vaak een huis opgeruimd of verkocht, en dat betekent ook dat talloze herinneringen door je handen gaan, klaar om opgeborgen te worden in anonieme verhuisdozen. Het voelt daarom even gek om in de documentaire Stiller & Meara: Nothing is Lost deelgenoot te zijn van deze hoogst intieme ervaring. Maar het New Yorkse appartement van Jerry Stiller (1927-2020) en Anne Meara (1929-2015) moet verkocht, en dus moet zoon Ben (jawel, de Ben Stiller die we kennen als filmster en regisseur) samen met zus Amy het appartement opruimen. Tegelijkertijd is het misschien ook helemaal niet gek om daar deelgenoot van te zijn, omdat het voor Ben en Amy altijd volstrekt logisch was om in de publieke belangstelling te staan.

Hun ouders braken in de jaren zestig door als komisch duo, met sketches in de komische talkshow van Ed Sullivan. Stiller en Meara zouden jarenlang samen populaire comedyshows en sketches blijven maken, maar waren óók een getrouwd stel. En dat zorgt ervoor dat ze vaak niet meer helder hadden ‘waar de act stopte en het huwelijk begon’, bijvoorbeeld wanneer ze thuis, tot schrik van hun kinderen, oefenden op sketches waarin ze hardop zeiden dat ze elkaar haatten.

Stiller & Meara, geregisseerd door Ben Stiller zelf, werkt op meerdere vlakken erg goed. De documentaire is een sterke biografie over twee comedy-iconen uit de vorige eeuw, schetst een interessant tijdspad van de ontwikkeling van comedy en Stillers en Meara’s loopbanen, maar biedt toch bovenal een fascinerende blik op de tol van roem, ambitie en spotlights. Want dat Stiller en Meara hun kinderen thuis verwaarloosden wordt óók duidelijk in de film, onder meer door bewaarde tapes met (extreem) persoonlijke gesprekken.

Maar Ben spaart ook zichzelf niet, zoals wanneer hij in de documentaire in gesprek gaat met zijn eigen kinderen, en ze vraagt hoe het voor hen was om op te groeien met een veelgevraagde Hollywoodster. Zoals zijn zoon het samenvat: ‘Je bent acteur, producent, regisseur en vader, maar ik had als kind vaak het idee dat dat laatste het minst belangrijk was.’ Niet voor niets noemt Ben in de eindcredits achter ‘A Film By…’ alle Stillers die in de film aan bod komen. Meer nog dan een boeiende biografie is Stiller & Meara vooral een hoogst intiem, bijzonder rijk familieportret, dat zowel enorm eerlijk als liefdevol is. Een film als een therapiesessie.