Queer genoeg: creatieve korte docu over je thuis voelen bij de queergemeenschap

Iedereen is welkom, dat is natuurlijk de betekenis van de lhbtqi+vlag. Toch kan ook de regenbooggemeenschap soms niet bepaald als een warm bad voelen. David, Qianyu en Barbara kunnen erover meepraten. In de korte docu Queer genoeg van Annemarije Rus leggen ze uit waarom en zien we in soms grappige, soms dromerige fictiescènes hun gevoelens verbeeld worden. Dit alles in de setting van een specifiek op transpersonen en de queergemeenschap gerichte sportschool in Amsterdam-West.

Barbara is 67 en bi. Zij heeft vroeger verschillende relaties met vrouwen gehad, maar is nu al een tijd samen met een man. Het maakt haar onzeker: hoort ze er nog wel bij? Mag ze nog wel op queer plekken komen? En passant legt ze uit hoe je vroeger in de lesbische gemeenschap als een lafaard werd gezien als je je identificeerde als bi.

Twee generaties daaronder is de 25-jarige David ook aan het worstelen met zijn identiteit. Hij is introvert, niet geïnteresseerd in mode, heeft overgewicht en wordt meestal aangezien voor hetero. De strakgetrainde, extraverte gayscene voelt ongemakkelijk voor hem. Maar ook David wil graag sporten en daten.

De dertigjarige Qianyu, ten slotte, voelt zich als non-binair persoon vaak onzichtbaar in de scene en ervaart ook door gezondheidsproblemen een drempel om naar de sportschool te gaan. 

Het is verfrissend hoe regisseur Annemarije Rus de vierde wand doorbreekt: bezoekers van de sportschool verbeelden steeds de verschillende schrikbeelden van de hoofdpersonen, maar je ziet ook het einde van zo’n gespeelde scène, waarna iedereen lacht en er een openhartig gesprek plaatsvindt. Simon, een oudere sporter, legt uit dat hij zich überhaupt niet queer voelt: dat had je in zijn tijd niet, hij voelt zich homo.

Ook maakt Rus gebruik van verwijzingen naar memes – onder meer ‘This is fine’ en ‘Expectation/Reality’ komen voorbij. Nog beter werken de scènes waarin de angsten van de hoofdpersonen worden uitgebeeld. Zo moet Barbara bloednerveus een heus uitgetikt cv van haar liefdesleven overhandigen aan een strenge lesbische uitsmijter, die haar ternauwernood doorlaat. Qianyu heeft bij de sportschool binnenkomen juist te maken met een ware diva (m) die dwars door hen heen kijkt en hen met een verveeld ‘whatever’ binnenlaat. 

Uiteindelijk is de boodschap van de film weinig verrassend: iedereen heeft zo z’n onzekerheden en iedereen mag er zijn. Die boodschap komt niet alleen tot ons via scènes in en rond de sportschool, maar ook via beelden van een pridemanifestatie.

Queer genoeg speelt zich af in een vrij specifieke Amsterdamse bubbel en zou makkelijk voor navelstaarderig kunnen worden versleten. Maar de drie sympathieke hoofdpersonen en de creatieve vertelvorm maken dat deze lieve korte docu de eigen navel ontstijgt.