Herr Bachmann und seine Klasse volgt een klassiek docurecept: het wel en wee in de multiculturele klas van meester Dieter wordt geduldig in beeld gebracht. 

Het concept is bekend van geliefde documentaires als Être et avoir (2002) en De kinderen van juf Kiet (2016): zet een camerateam in een klaslokaal en kijk maar wat er gebeurt. In de Duitse film Herr Bachmann und seine Klasse volgen we de achtste groep van een multiculturele basisschool in een Duits industriestadje.

Meester Dieter Bachmann gaat bijna met pensioen maar is allesbehalve een stoffige of wereldvreemde man. Met zijn beanie, AC/DC-shirt en eeuwige gitaar lijkt hij zo weggelopen uit de komedie School of Rock. Zijn leerlingen, die bijna allemaal een migrantenachtergrond hebben, biedt hij een opvallend vrije, creatieve en ontspannen lesomgeving. Ondanks een imposante lengte van drieënhalf uur is Herr Bachmann und seine Klasse net als die eerdergenoemde documentaires een hit op filmfestivals. Dat is geen wonder: het is een weldaad om een poosje bij deze meester in de klas te mogen zitten en dankzij het geduldige tempo sluit je de kinderen gegarandeerd in het hart. 

Bent u na het zien van deze film weer helemaal gegrepen door het genre, dan hebben we goed nieuws voor u. De docu Être et avoir over een school op het Franse platteland krijgt later deze maand een re-release in de Nederlandse filmhuizen. 

Herr Bachmann und seine Klasse

zondag 10 augustus

NPO 2 0.15-3.40

de nieuwste documentairetips in je mailbox?