Het megalomane heeft altijd wel een beetje aan de Schotse zanger gekleefd, zeker vanaf de megahit ‘Don’t you (forget about me)’. In de documentaire Simple Minds: Everything is Possible toont Jim Kerr zich echter een beminnelijke en geestige begin-zestiger. En hij heeft gelijk gekregen.
Met zijn eerste band Biba-Rom speelt hij tijdens een kinderfeestje ‘Heroin’ van The Velvet Underground. Kinderen beginnen te huilen en na een kwartier wordt de stekker eruit getrokken. ‘We hebben wel voor het eerst opgetreden,’ vertelt Kerr lachend.
De Schotste zanger groeit op in het Glasgow van de jaren zestig en zeventig: ‘een desolaat, postindustrieel niemandsland, een prima omgeving om een band te beginnen.’ Met jeugdvriend (en latere gitarist van de Simple Minds) Charlie Burchill lift Kerr veel door Europa. In Duitsland raakt hij in de ban van Kraftwerk. Als zanger van punkband Johnny and The Self Abusers, de voorloper van de Simple Minds, ontdekt hij de lol van live optreden.
Geïnspireerd door ‘I Feel Love’ van Donna Summer/Georgio Moroder worden synthesizers toegevoegd aan het bandgeluid. Over het debuutalbum Life in a Day is Kerr niet tevreden: de plaat klinkt veel te gepolijst. ‘Toen we Unknown Pleasures van Joy Division hoorden, dachten we: ‘We hebben het verprutst!’
Met ‘I Travel’ van het meer op dance georiënteerde album Empires and Dance is er een bescheiden hit. Begin jaren tachtig volgt de grote doorbraak met New Gold Dream (81/82/83/84) en de single ‘Promised you a miracle’. De band haakt slim aan bij de frisse synthipop van populaire bands als Human League en The Associates. ‘Er hing iets in de lucht dat ons wenkte,’ zegt Kerr. Het donkere, dwarse geluid van de eerste albums is veranderd in meer toegankelijke, breed uitwaaierende new wave en pop.
Met ‘Don’t you (forget about me)’, geschreven voor de film Breakfast Club, scoort de band een mega-hit. Kerr wilde het nummer aanvankelijk niet opnemen. Vanaf dat moment is de Simple Minds een van de populairste bands en stadionacts ter wereld.
Meer en meer begint Kerr zich te ontplooien als politiek duider, onder anderen in Belfast Child en Mandela Day. Hij staat aan de basis van festivals tegen Apartheid en met de Simple Minds treedt hij op tijdens Live Aid.
Maar in de jaren negentig begint de populariteit te tanen. Er is heibel in de band en albums laten steeds langer op zich wachten. ‘De fut was er uit na 15 jaar,’ vat Kerr het samen. De zanger trekt zich terug in Taormina (Sicilië) waar hij een plaatselijke voetbalclub financiert.
Na een aantal magere jaren keert de Schotse band in 2012, in vernieuwde samenstelling, terug met een rap uitverkochte tournee: Five by five, waarbij de eerste vijf albums centraal staan. Sindsdien speelt de Simple Minds weer voor volle zalen. ‘We blazen over de hele wereld het dak eraf’, zegt Kerr. Zo kennen we hem weer.