Voor onze goedkope paksoi en mango’s krijgen ze in Kenia een hongerloon – en droogte toe.

Elke dag gaan er meerdere stronken broccoli door hun handen, maar de Keniaanse landarbeiders hebben geen idee hoe ze de groente zouden moeten bereiden. ‘Broccoli lijkt op vingers, hoe moet je dat klaarmaken?’ vraagt een van hen zich af met een opgetrokken lip.

Kenianen zelf eten veelal groenten als mais, dus al die broccoli en paksoi op de talloze megaboerderijen is bedoeld voor de export. Na de oogst gaan de producten per vliegtuig of per schip naar Europa, zo leren we in de derde aflevering van Food for Thought. Fotograaf en filmmaker Kadir van Lohuizen zoekt uit waar ons voedsel precies vandaan komt, met deze keer een focus op Kenia.

Het klimaat is in dat land zeer gunstig voor akkerbouw, zo blijkt. Al die groenten of fruit kunnen het hele jaar door in de open lucht worden verbouwd. Maar er is nog een ander voordeel: de lonen zijn er laag. Een arbeider krijgt slechts twee of drie euro per dag: nog minder dan wij hier neertellen voor een bakje voorgesneden mango dat in Kenia is gekweekt en verpakt.

Avocado's worden ingepakt, Kenya, 2023

Er zijn nog meer kwesties die zorgelijk zijn. Want hoe wonderlijk en oneindig al die velden vol groenten ook lijken, slechts een paar honderd meter verderop heerst er droogte. Masai-stammen die in de buurt leven zien hun koeien of schapen al jarenlang langzaam wegteren.

Onze wens om het hele jaar door alles te kunnen eten wat we willen voor een laag bedrag heeft kennelijk negatieve effecten op mensen en ecosystemen. En we weten hier in Nederland uitstekend hoe we broccoli moeten klaarmaken, maar hoe we ervoor zorgen dat de mensen die de broccoli duizenden kilometers verderop uit de grond trekken een eerlijker loon krijgen, daarvan hebben we geen idee.

Food for Thought

maandag 22 april

NPO 2 22.15-23.00

de nieuwste documentairetips in je mailbox?