In de documentaire The Velvet Queen zoeken we samen met twee avonturiers in de Tibetaanse bergen naar de sneeuwpanter. Zowel het landschap als de bewoners worden fenomenaal in beeld gebracht.

Er schuilt een zekere mate van ironie in de documentaire The Velvet Queen, waarin wildfotograaf Vincent Munier schrijver-beroepsavonturier Sylvain Tesson uitnodigt om gezamenlijk in de Tibetaanse bergen op zoek te gaan naar de uiterst zeldzame sneeuwpanter. Tesson accepteert het bod van Munier, die het spotten van dieren ‘tot esthetiek en filosofie heeft verheven’. Regisseur Marie Amiquet brengt vervolgens hun rauwe zoektocht door besneeuwde bergpassen en langs kale rotsblokken fijngevoelig in beeld.

Als kijker neem je op afstand een interessante verhouding waar tussen mens en dier: mens, gefilmd door mens, dat dier probeert te vangen op camera. Of is het andersom? Munier deelt met Tesson een eerder voorval waarin hij een panter uit het oog verloor. Daarop legde de natuurfotograaf in plaats van het roofdier een neergestreken valk op camera vast. Maanden later bekeek Munier de foto’s op zijn computer en toen ontdekte hij dat achter een rotspunt op steenworp afstand van de valk de panter verscholen lag. Het was dus juist het dier dat loerde naar de mens.

The Velvet Queen neemt de kijker, zonder dat die de wekenlange ontberingen waar het tweetal aan wordt blootgesteld hoeft te verduren, gedurende anderhalf uur mee in een fenomenale reis door mistige bergkammen, ver van de bewoonde wereld, waar ruimte is voor filosofisch reflecties. ‘Het alles-op-je-wenken van de moderne epilepsie druiste in tegen het hoogstwaarschijnlijk niets-nooit van het spotten,’ aldus Tesson.

Langzaam verandert de kijker in de spotter. Een wilde jak, de pallaskat, fluithazen en een Tibetaanse vos. De warme adem van een eland in het koude ochtendgloren. De zachte veren van een vogeltje. Zowel het landschap als de bewoners worden fenomenaal in beeld gebracht. En de muziek, gecomponeerd door Warren Ellis in samenwerking met Nick Cave, brengt je nog verder in vervoering. Uiteraard wordt de belofte aan de kijker/ spotter ingelost. De maker werkt toe naar een climax waarin de ‘geest van de bergen’, zoals lokale bevolking de sneeuwpanter noemt omdat het dier zich zelden laat zien, uiteindelijk verschijnt.