Romy Schneider en Alain Delon: onlosmakelijk verbonden

‘Ze kwamen bij elkaar, hielden van elkaar, kwetsten elkaar. Ze gingen uit elkaar, bewonderden elkaar, kwamen weer bij elkaar. Maar nooit, in de wervelwind van de filmwereld en nog minder in het echte leven, hebben ze elkaar echt verlaten.’ Met dit begin van de documentaire Romy en Alain: De eeuwig verloofden, laat regisseur Olivier Monssens er geen misverstand over bestaan: de relatie tussen filmsterren Alain Delon en Romy Schneider was vurig en turbulent. Al is van dat laatste niks te merken in de zwoele zomerbeelden uit de filmklassieker La Piscine (1969), waarin de twee na jaren uit elkaar te zijn geweest weer samen speelden.

Delon en Schneider ontmoeten elkaar in 1958, voor de opnames van Christine. Hij is 22, zij 19 en al een wereldster dankzij de rol van keizerin Elisabeth in Sissi (1955). De Oostenrijkse Schneider, afkomstig uit een rijke, bourgeois theaterfamilie kiest Delon, een dan nog totaal onbekende Franse bad boy, als haar tegenspeler.

Ze is vastbesloten af te rekenen met haar zoetgevooisde Sissi-erfenis. ‘Ze was enorm energiek, verbluffend intelligent, waanzinnig volwassen, een reusachtig talent. Dat kwam allemaal samen om te zeggen: nee, stop! Ik wil niet langer dit slimme jonge ding zijn in een keizerlijk kostuum,’ zegt Clémentine Deroudille, curator van de tentoonstelling ‘Romy Schneider.’

Hoezeer Schneider zat ingesnoerd in haar Sissi-rol, wordt herhaaldelijk duidelijk. ‘Romy kon zichzelf nog steeds niet van Sissi bevrijden,’ klinkt de voice-over halverwege de documentaire. Accurater zou zijn: pers en publiek pikten niks anders van haar dan het gedwee samenvallen met het beeld dat zij van haar hadden gecreëerd. Zo bracht Schneiders verloving – en daarmee haar verhuizing van Berlijn naar Parijs – in Duitsland absolute woede teweeg. ‘Zij was de sl*t die naar Frankrijk was vertrokken,’ constateert Schneider-biograaf Alice Schwarzer. Jaren later blijkt het onvergeeflijke karakter van deze razernij, wanneer ze door Delon wordt verlaten, in een depressie raakt, en haar carrière ondanks haar uitmuntende acteerprestaties tot stilstand ziet komen. De media smullen ervan. Deroudille: ‘Ze waren zeer, zeer blij haar diepongelukkig te zien.’

En Delon, van wie het destijds tot het allerlaatst onduidelijk bleef of hij zou komen opdagen op hun verlovingsfeest? Wie, toen hij haar verliet voor zijn nieuwe liefde Nathalie, een bos rode rozen en een briefje voor Schneider achterliet met daarop: ‘Ik geef je je vrijheid en mijn hart. Ik ben vertrokken met Nathalie. Vergeef me’? Hij kon het maken, voor hem golden andere standaarden.

Niettemin bleven Delon en Schneider een leven lang onlosmakelijk verbonden. Als Schneiders 14-jarige zoon in 1981 door een tragische val om het leven komt, staat hij haar bij. En wanneer zij een jaar later overlijdt aan een hartaanval, regelt hij de uitvaart. Na het zien van Romy en Alain blijft een ding knagen: dat Schneider zelf nauwelijks een stem krijgt.