Drie nieuwe boekentips: Tom Lake, De laatste neushoorn & Hoop

Ann Patchett
Tom Lake

Ann Patchetts negende, Tom Lake (De Bezige Bij), mag een ‘coronaroman’ zijn, het is vooral een weldadig optimistisch familieverhaal. Wanneer haar drie volwassen dochters in het voorjaar van 2020 naar de gezinsboerderij komen, om te schuilen voor de pandemie én te helpen met de kersenpluk, vertelt Lara Nelson op hun aandringen over (in hun ogen) spannender tijden. Hoe ze in de zomer van 1984 als beginnend actrice in een productie van Our Town in New Hampshire speelde, namelijk, en daar een affaire had met de latere filmster Peter Duke. Langzaam wordt onthuld waarom ze uiteindelijk de alledaagse schittering van een ‘gewoon’ leven boven Hollywoodglamour ‘verkoos’; in scènes die nooit sentimenteel maar altijd warmhartig zijn, én opmerkelijk levensecht lijken.

(Dirk-Jan Arensman)

Erik van Zwam
De laatste neushoorn

Neushoorns worden in hun voortbestaan bedreigd, een aantal soorten is al uitgestorven of uitgeroeid. Er zijn nog zes over: de zuidelijke witte, de zwarte (beiden overigens grijs), de pantserneushoorn, de Javaanse (nog 65), de Sumatraanse (50) en de noordelijke witte (nog 2). Journalist Erik van Zwam bezocht reservaten in Zuid-Afrika, Namibië, Nepal, Indonesië en Kenia. Overal is het mis, door stroperij en aantasting van leefgebied. Z’n hoorn, onnut voor het dier zelf, wordt hem fataal, want is het gewicht letterlijk in goud waard. Vooral Chinezen betalen grof en maken er traditionele middeltjes van. Van Zwam doet in De laatste neushoorn (Fontaine uitgevers) boeiend verslag van zijn safari’s en maakt overduidelijk dat de rinoceros bitter weinig toekomst heeft.

(Maarten van Bracht)

Andrew Ridker
Hoop

‘Deb had lang voor de andere buren een composthoop.’ Lees je zo’n typering, dan weet je dat je goed zit. We ontmoeten Scott en Deb Greenspan en hun twee min of meer volwassen kinderen tijdens de Obama-jaren. De speculaties over hun open huwelijk en Scotts hilarisch-irritante oude moeder, waarmee het verhaal begint, beloven volop tragikomisch drama en die belofte wordt meer dan ingelost. Andrew Ridker weet in Hoop (Ambo|Anthos) zowel de midlifecrisis van de ouders als de worstelingen van hun dolende twintigers overtuigend tot leven te brengen. Dit is zo’n verrukkelijke, verslavende Joods-Amerikaanse familieroman die ondanks de ironische stem van de verteller diepgang en warmte heeft, en waarin zowel actuele maatschappelijke kwesties als universele levensvragen passeren.

(Katja de Bruin)