Tom Hofland is een vriend van Koos

Tom Hofland (1990) woont in Rotterdam en is een schrijver en podcastmaker die veelgeprezen romans schreef als Lyssa en Vele Vreemde Vormen en de podcast naar een miljoenenpubliek bracht met De Blankenberge Tapes.

Vleesgeworden tragiek

Jankend in de polonaise met Serge Gainsbourg.

Ik heb dubbele gevoelens over een van mijn muzikale idolen: Serge Gainsbourg.

Terwijl ik zijn muziek liefheb ('Je t'aime... moi non plus' was op de middelbare school lange tijd mijn ringtone), braken mijn tenen van kromheid toen ik laatst het interview zag waarin hij - 58 jaar oud - over een piepjonge Whitney Houston zegt: ‘I want to fuck her.’

Er is nu eigenlijk nog maar één Gainsbourg-fragment dat ik graag terugkijk. Hij wordt geïnterviewd en zit er bij als de vleesgeworden tragiek. Dikke wallen onder zijn ogen. Pafferig gezicht. En wanneer het gordijn opengaat, staan daar een stuk of dertig kinderen uitgedost als Gainsbourg: compleet met sigaretten en whiskey.

'Je suis venu te dire que je m'en vais', zingen ze. Ik kwam je vertellen dat ik wegga. Gainsbourg begint te wenen, en dan breekt er een totaal misplaatst carnavalsfeest uit waar hij huilend doorheen wordt geloodst. Vijf minuten vervreemdende YouTube-poëzie.

Kinky seks met heksen (of: klassieke muziek voor beginners)

Ik houd van klassieke muziek. Maar omdat ik weinig mensen ken die zich ermee bezighouden, vind ik het uitdagend om er echt meer over te leren.

Klassieke stukken hebben vaak geen catchy titels, en de namen van componisten zijn evenmin oorwurmen. Gelukkig zijn er podcasts als Beethoven is meer dan een hond, waarin de klassieke grootheden worden geïntroduceerd bij de leek. En in die lijn ben ik onlangs enorm fan geworden van That Classical Podcast.

De twee presentatoren hebben als doel om klassieke muziek toegankelijk te maken voor leken, en dat doen ze op ietwat hysterische maar aanstekelijke wijze. Ik tip gelijk de eerste aflevering die ik hoorde, over Wagner en Gesualdo, een antisemiet en een moordenaar, die ondanks hun reputatie door velen geliefd worden. Ik leerde dat ik dus toch van koormuziek houd. Ook al is die geschreven door een moordzuchtige Italiaan die kinky seks had met heksen. Precies: daar wil je meer over horen.

Muziek voor de zwoele nazomer

Wanneer ik zou komen te overlijden, en je zou me cremeren en vervolgens mijn as tot een vinyl-plaat laten persen, dan zou je de muziek van Connan Mockasin horen.

Er zijn weinig artiesten waar ik me zo mee verbonden voel als Connan, en dit optreden heeft alles wat ik goed aan hem vind: een verbrand voorhoofd, vervreemdende gitaarsolo’s, Mac DeMarco met een pruik op, en seks. Niet in beeld, maar in de muziek.

Want hoe vreemd en ielig Connan misschien ook overkomt: voor mij is zijn muziek zo’n beetje het zwoelste wat ik kan bedenken. Het optreden duurt een uur, en als kers op de taart komt zijn vader op het einde While my guitar gently wheeps zingen, de tekst oplezend van een A4’tje.

Gun jezelf een uur in het halfdonker met een kaarsje en je geliefde op een synthetisch berenvel. Do I make you feel shy?

meer tips van Koos?

Download gratis de app en krijg elke dag 5 verse tips die je direct kunt kijken, luisteren of lezen. Wil je meer? Voor 1,- euro per maand krijg je toegang tot het hele archief. Word jij ook een vriend van Koos?

► Leer Koos kennen of download gelijk de app.

De vieze mannetjes van Maroon Five

Terwijl ik eigenlijk aan mijn Koostips moest werken, raakte ik weer eens verdwaald op YouTube.

Zo kwam ik bij één van mijn vaste adressen, voor wanneer ik wil vluchten voor werk en verantwoordelijkheid. Joel Haver maakt absurde sketches en is het laatste jaar uitgegroeid tot een YouTube-grootheid. Hij is zo ontiegelijk productief dat ik nog lang niet alles van hem gezien heb, maar ik tip gelijk maar de eerste video die me verslaafd maakte.

Daarin speelt hij alle bandleden van Maroon 5 tijdens een brainstorm voor hun videoclips. Wat volgt is een belachelijke opsomming van seksistische en megalomane ideeën van de zanger. Je denkt lachend: dit kan niet waar zijn. Maar wie hierna, zoals ik, de videoclips van Maroon Five nog eens opzoekt, ziet tot zijn schrik dat Joel niets overdreven heeft.

Graaien in vinylbakken

Er was een tijdje dat ik volkomen in beslag genomen werd door het in kringloopwinkels spitten in bakken met oud vinyl.

Helaas was negentig procent van wat er door mijn handen ging spul als de Greatest Hits van Nana Mouskouri of Het beste van de Hollandse Taptoe, maar soms vond ik een onbekende parel. Waar zocht ik naar? Instrumentale drumintro’s, breakbeats, a capella’s en wereldmuziek. Alles wat zich goed leende om te kunnen samplen.

Ik was totaal geïnspireerd geraakt door Secondhand Sure Shots. In die film van dertig minuten krijgen vier producers uit L.A. vijf dollar waar ze vijf platen van mogen kopen. Vervolgens moeten ze die platen gebruiken om één totaal nieuw nummer te maken. Je snapt na afloop nog steeds niet hoe ze het doen. Maar voor je het weet sta je zelf in de kringloop met je vingers langs het vinyl te glijden.