Netflix-tips: Girl en The Two Popes

Tikje onevenwichtig, maar pijnlijk eerlijk familiedrama over een eenvoudig Vlaams horecagezin dat in de jaren tachtig warmloopt voor een staatsbezoek van de paus. Vooral de plannen van de patriarch – type sympathieke sjaggeraar – zijn groots, maar er zijn al snel kapers op de kust die een graantje willen meepikken. Daarna gaat het rap bergafwaarts met de onderlinge verhoudingen binnen het gezin. De symboliek en muziek zijn in Café Derby wat al te dik aangezet, maar de chemie tussen vader Wim Opbrouck (erg goed) en dochter Chloë Daxhelet (een openbaring) is erg overtuigend. Regisseur Lenny van Wesemael baseerde haar speelfilmdebuut grotendeels op haar eigen jeugd.

'If you build it, he will come.' Het is een zinnetje dat na het succes van Field of Dreams een eigen leven is gaan leiden - Amerikanen schijnen het overal voor te gebruiken, van religie tot business. In de film, naar het boek Shoeless Joe van W. P. Kinsella, hoort de toch nuchtere boer Ray Kinsella (Kevin Costner) de woorden als een fluistering. Hij weet niet waar ze vandaan komen, maar wel dat hij een compleet honkbalveld moet bouwen op zijn maïsakker. Nog meer mysterieuze ontwikkelingen - zonde om te verklappen - volgen, die sommigen vage pulp vinden, maar de meesten rijke fantasie. Het honkbalveld dat door de filmmakers achtergelaten werd bij een boerderij, is nog steeds het mekka van pelgrims die in honkbal en Field of Dreams de gehele Amerikaanse cultuur afgespiegeld zien.

In Girl volgen we Lara, een vijftienjarig meisje geboren in een jongenslichaam. De film zoomt niet in op eventuele problemen met school, vrienden, of familie, maar op Lara zelf, die koste wat kost balletdanseres wil worden. Indrukwekkend drama van de Belg Lukas Dhont, die in zijn eerste lange speelfilm louter goede keuzes maakt. Het verhaal is nooit sentimenteel of melodramatisch, Lara nooit zielig of eendimensionaal, en – het allerbelangrijkste – de jonge Victor Polster is perfect gecast als Lara. Vonden ze ook in Cannes, waar de film vier prijzen won. Onder meer voor Polster (natuurlijk) en ook voor Dhont, die de prijs voor beste debuutfilm kreeg.

Tijdens Cannes 2018 volgden we Lukas Dhont in de aanloop naar de wereldpremière van Girl. Bekijk hier het hele verslag

Superieure satire over museumcurator Christian (Claes Bang), wiens comfortabele bestaan volledig op zijn kop wordt gezet als hij op straat van zijn portemonnee beroofd wordt en vervolgens de ene slechte beslissing na de andere neemt. Regisseur Ruben Östlund (Involuntary, Play, Turist) spaart niets en niemand in zijn film en sleurt de kijker van de ene pijnlijke scène naar de volgende. Ondertussen intelligente dingen zeggend over onder meer politieke correctheid, kuddegedrag en opportunisme. Onbetwist hoogtepunt: een chique diner waar als hoofdact een man optreedt die doet alsof hij een chimpansee is. Onvergetelijk. Winnaar van de Gouden Palm.

'Wist je dat “ongemakkelijk” een van de meest gegoogelde woorden is?' - lees hier ons interview met Ruben Östlund over The Square

In 2013 kondigde paus Benedictus XVI geheel onverwacht zijn aftreden aan. De behoudende Duitser werd opgevolgd door de veel progressievere Argentijn Franciscus. Dit Netflixdrama speelt vlak voor de machtswisseling en volgt een (speculatieve) ontmoeting tussen de twee tegenpolen. Regisseur Meirelles (Cidade de Deus) zet de kerkelijke setting erg geloofwaardig neer, en Hopkins (Benedictus) en Pryce (Franciscus) spelen fantastisch. Scenarist Anthony McCarten benadrukt mooi de menselijkheid van beide pausen, maar bekijkt de geschiedenis – zoals eerder ook al in Darkest Hour en Bohemian Rhapsody – door een al te roze bril. Vooral het katholieke misbruikschandaal wordt te karig belicht. Genomineerd voor vier Golden Globes (o.a. beste drama)