Hollywoodster Shirley MacLaine was nooit een geboren echtgenote of moederkloek. Niet op het witte doek, maar ook niet daarbuiten. MacLaine, die affaires had met een hele waslijst aan beroemde mannen, grapte eens dat ze – op Jack Lemmon en Jack Nicholson na – met al haar tegenspelers het bed had gedeeld.
Op haar twintigste maakte ze haar acteerdebuut als de opgeluchte weduwe van titel-lijk Harry in Hitchcocks moordkomedie The Trouble with Harry (1955). Na een flitscarrière als komisch talent in de fifties en sixties, reputatieschade na enkele genadeloze flops in de seventies en een comeback met karakterrollen in de eighties, won ze op haar vijftigste eindelijk een Oscar voor de rol van haar leven in het komische familiedrama Terms of Endearment (1983). Opnieuw als een opgeluchte weduwe, maar nu met een dochter. Waarom MacLaine de naam van dat personage - Aurora Greenway - graag op haar grafsteen zou zien, legt ze uit in de documentaire die op dinsdag 11 november wordt uitgezonden over haar zeventigjarige filmcarrière. ‘Het was de rol waar ik qua karakter het meest op lijk.’
MacLaine speelde deze complexe, egocentrische vamp, dit loeder van een moeder met een ontwapenende mix van passie, verbetenheid en het haar zo kenmerkende geweldige gevoel voor zelfspot. Net als Shirley is Aurora een vrouw die niet voor het moederschap in de wieg is gelegd. En net als bij MacLaine is de relatie van Aurora met haar dochter turbulent.
MacLaine kreeg een dochter in het jaar na haar speelfilmdebuut. Dit nadat ze op haar negentiende in een open huwelijk met een zakenman was gestapt. Toen het meisje twee jaar oud was, zette MacLaine haar op het vliegtuig naar haar vader, die toen in Japan woonde. Niet lang voor Terms of Endearment was MacLaine van hem gescheiden. Opmerkelijk genoeg kwam ze daarna samen met haar dochter naar de Oscaruitreiking. Aurora’s werdegang zou voor MacLaine een louterende ervaring zijn geweest. Dat wil zeggen: deels. Met het beeldje in handen bedankte ze op het podium haar tegenspeler Jack Nicholson, met wie ze altijd al had willen werken ‘vanwege zijn komische chemie’. En, zei ze erbij, ‘om hem in bed te hebben’.