Het uit het leven gegrepen, komische drama Happy Palace is de vierde Telefilm van dit jaar. Een geslaagd familieportret met perspectieven vanuit de Chinees-Nederlandse gemeenschap.

Na de plotselinge, mysterieuze dood van hun vader, moeten Yung Ling en Lok Man bijspringen bij het noodlijdende Chinese restaurant van hun ouders. Vooral Lok Man, een beginnend kunstenaar uit Amsterdam, wiens carrière maar niet wil vlotten, ziet er tegenop om terug te keren naar zijn kneuterige geboortedorp. Niet alleen omdat hij tegen zijn zin in als ober aan de slag moet, maar ook omdat de plek hem doet denken aan zijn moeilijke jeugd, waarin hij gepest werd door de dorpsbewoners.

Yung Ling heeft het er minder moeilijk mee: van haar vader leerde ze koken, iets wat ze met plezier doet. Toch moet ook zij haar plannen om een eigen restaurant te beginnen met haar vriend aan de kant zetten. Bovendien staat ze niet op goede voet met haar broer, die haar en het familierestaurant jaren geleden de rug toekeerde, en heeft ze moeite met haar strenge, traditionele moeder.

Regisseur Nicole van Kilsdonk, die met Happy Palace haar negende Telefilm maakte, liep lang rond met het idee om een film te maken over Chinese restaurants. Via videoverbinding vertelde ze ons vorig jaar: ‘Iedere kern in Nederland heeft een Kruidvat, een ABN Amro én een Chinees restaurant. Met die uniformiteit van Nederland, wilde ik iets doen, maar ik besefte al gauw dat ik dat verhaal niet kon vertellen zonder de Chinees-Nederlandse gemeenschap erbij te betrekken. Anders werd het weer een film over in plaats van met.’ Zodoende zijn de cast en crew een mix geworden van Nederlandse en Chinese makers, wat volgens het persbericht van de film een primeur is in Nederland.

In Happy Palace is die combinatie voelbaar: er wordt doelbewust gespeeld met stereotypen over zowel de Chinese als de Nederlandse cultuur. De film lijdt helaas wel onder de vele zijpaden die het script bewandelt, waarvan vooral het plotlijntje over een louche, gangster-achtige tante die schulden komt innen wat overdreven voelt. De film is dan ook vooral sterk op de momenten waarin het familiedrama de voorgrond krijgt, en als portrettering van een typisch, uit het leven gegrepen Nederlands dorpje.

elke vrijdag