Nieuwe boekentips: Twist, Cremulator & Drie wilde honden

Colum McCann
Twist

Een fascinerende wereld is het, waarin Colum McCann zijn verteller in Twist (De Harmonie), de Ierse schrijver/journalist Anthony Fennell, laat verzeilen: die van internetkabelreparatieschepen. Dat die cruciale maar o zo kwetsbare glasvezelverbindingen op 19de-eeuwse wijze met een grijphaak van de duistere zeebodem moeten worden gevist, is een verontrustende eyeopener. Het verbroken raken en weer herstellen van communicatielijnen krijgt bij de eenzame Fennell een mooie metaforische (bij)betekenis. En dan raakt hij in deze moderne Heart of Darkness-variant ook nog eens in de ban van de Kurtz-achtig mysterieuze chef de mission John Conway, die voor de kust van Congo spoorloos verdwijnt. Voeg daarbij thema’s als (digitaal) kolonialisme en klimaatverandering én McCanns schitterproza, en je hebt een hyperactuele prachtroman in handen.

(Dirk-Jan Arensman)

Sasja Filipenko
Cremulator

Pjotr Nesterenko, na Europese omzwervingen teruggekeerd naar de Sovjet-Unie, is in de jaren dertig tijdens de Stalinterreur directeur van het crematorium van Moskou en heeft geëxecuteerde ‘vijanden’ van het regime bij duizenden eigenhandig gecremeerd en hun gebeente tot as vermalen. Na de Duitse inval in 1941 wordt hij zelf gearresteerd en als ‘spion’ ter dood veroordeeld. Cremulator (Meridiaan), vijfde roman van de Belarussische Sasja Filipenko, is een mengsel van historische feiten en fictie, en bestaat uit door een NKVD’er afgenomen verhoren tijdens welke de zich onsterfelijk wetende Nesterenko zich in wisselende toonaarden subliem verdedigt: laconiek, duister, komisch, cynisch, luguber. Wat vermag het individu tegen een machinaal repressief regime, stalinistisch of poetinesk? Pjotr Nesterenko heeft echt bestaan. Huiveringwekkend.

(Maarten van Bracht)

Markus Zusak
Drie wilde honden

‘Het is een van die dingen die je niet graag toegeeft, misschien als bij een alcoholprobleem: ik ben de eigenaar van gevaarlijke honden.’ Aldus de Australische bestsellerauteur Markus Zusak in Drie wilde honden (House of Books). Waarom zou een weldenkend mens een grote, gemene wolfachtige met een bek als een kettingzaag in huis halen, gevolgd door een razendsnelle huurmoordenaar? Zusak probeert een eerlijk antwoord op die vraag te geven. Hij schrijft over vechtpartijen, torenhoge dierenartsrekeningen, afranselingen met de riem en over de duisternis die eigenaren van probleemhonden opzoeken om zich te verbergen voor hun medemensen met normale honden. Over wanhoop en schaamte, maar tussen alle ‘incidenten’ door toch vooral over de onmetelijke liefde voor zijn enge rotbeesten.

(Katja de Bruin)

Tom Newlands
Alleen hier, alleen nu

Het sappige Schots van de veertienjarige vertelster, Cora Mowat, raak je in vertaling onvermijdelijk kwijt. Jammer, wanneer ze haar dorp Muircross omschrijft als ‘a manky wee hellhole sat out by itself on a lump of coast the shape of a chicken nugget’. Maar evengoed blijft Tom Newlands’ Alleen hier, alleen nu (Wereldbibliotheek) een fantastisch portret van een arbeiderspuber in de jaren 1990 die, naast het gebruikelijke geploeter (de mijnenvelden van vriendschappen en verliefdheden, dromen van grootsteeds Glasgow), te kampen heeft met de gruwelvriendjes van haar aan een rolstoel gekluisterde moeder Maghie én ongediagnosticeerde ADHD. Het resultaat is rauw en soms somber stemmend. Maar Cora’s verrassende metaforen spuiende stuiterstem is onweerstaanbaar, haar relatie met ‘stiefpa’ Gunner even ongemakkelijk als diep ontroerend.

(Dirk-Jan Arensman)