Drie nieuwe boekentips: Hoeveel ik van je hou, Vlerk & De onderwerping

Esther Freud
Hoeveel ik van je hou

Ze heten Aoife, Rosaleen en Kate, de drie vrouwen wier verhalen Esther Freud verweeft in Hoeveel ik van je hou (Orlando). De Ierse Aoife die vlak na de oorlog trouwt en niet als haar moeder wil eindigen, turf stekend en vloeren dweilend met negen kinderen, ‘de doden niet meegeteld’. Haar dochter Rosaleen ontsnapt naar Londen, stort zich in een romance met een veel oudere beeldhouwer maar betaalt een hoge prijs voor die liefde. De geadopteerde Kate zit vast in een moeizaam huwelijk en wil weten wie haar echte moeder was. In de vaardige handen van Freud wordt een eeuw vrouwengeschiedenis teruggebracht tot een aangrijpend, teder verhaal over moeders en dochters en de geheimen die ze meedragen.

Katja de Bruin

Idwer de la Parra
Vlerk

Idwer de la Parra, in het dagelijks leven tuinman, is ook als dichter duidelijk iemand van rustig inzaaien en ongehaast oogsten. Zeven jaar na het ondermeer met de Poëziedebuutprijs bekroonde Grond (2016) verschijnt nu zijn sterke tweede bundel, Vlerk (De Bezige Bij). In soepele, melodieuze regels laat De la Parra opnieuw veelvuldig zijn blik rusten op plant en dier. (‘Vlierbes, vlasbekje,/vingerhoedskruid, het lager gelegen heldere kreekje/laat zien waar de kuifeend naar duikt’.) Maar terwijl hij metaforisch mijmert over complexiteit van liefde en leven, komen evengoed desolate stadsscènes als deze voorbij:  ‘Getik. Een bekende? Nee. Het tikken/komt van een teddybeer/wiens kraaloog keer op keer/de ruit raakt – in het venster/wordt hij door een bastaardhond bereden.’ Gerijpte observaties het wachten waard.

Dirk-Jan Arensman

Philipp Blom
De onderwerping

De Duitse historicus Philipp Blom weet als logisch doemdenker al langer dat homo sapiens in versnelde acceleratie op een onafwendbare ecologische catastrofe van geheel eigen makelij afstevent. Van hem hoeven we geen waarschuwend tenzij-de-mensheid-alsnog-boek te verwachten. In De onderwerping (De Bezige Bij) zet hij liever uiteen waaróm het in het antropoceen zo is misgegaan. De diepere oorzaak vormt het in Azië ontstane en vooral in het Westen gehuldigde denkbeeld dat mens los van en boven de natuur staat, die hij vooral moet onderwerpen, beheersen en controleren. In plaats van te beseffen een onlosmakelijk onderdeel van die natuur te zijn. In een drieklapper Mythos-Logos-Kosmos, een ambitieuze mengeling van geschiedenis, wetenschap en wijsbegeerte, detecteert Blom deze al te menselijke hybris.

Maarten van Bracht