Dat ik wel wist wie Monique Smit was, dat ik wel wist wie Kim Feenstra was. Dat die mensen de godganse tijd beeldschermen vullen, talkshowtafels bezetten, dat hun honderdduizenden volgers op Instagram ook allemaal nog nooit een boek hebben gelezen, dat een keur aan Nederlandse schrijvers zich inspande om op alle beschikbare media uit te gaan leggen wat fictie is.
Dat de processen tegen W.F. Hermans en Gerard Reve van meer dan een halve eeuw geleden erbij gehaald moesten worden om aan de volgers uit te leggen wat literatuur is en wat realiteit. Dat dat allemaal niets uithaalt, want de reacties op die uitleg gingen niet verder dan gescheld, nog meer doodsbedreigingen en verwensingen, zoals gebruikelijk wel allemaal in grammaticaal incorrect Nederlands.