zondagetalage

Wanneer u dit leest is alles over de Duitse verkiezingen al gezegd en geschreven – alleen de definitieve uitslag en het opkomstpercentage moeten nog worden vastgesteld. Ook wanneer dit wordt geschreven (op 10 februari) lijkt het al een gelopen koers, tenzij de campagne nog een onwaarschijnlijke wending neemt. Bijvoorbeeld wanneer gedoodverfde winnaar en kanselierskandidaat Merz (CDU) als erkend ongeleid projectiel nog zo’n fout maakt als toen hij, om een motie voor aanscherping van het asielbeleid door de Bondsdag te loodsen, de steun van de radiaal-rechtse AfD accepteerde. Vooruitlopend op het doorbreken van het cordon sanitair? ‘SchMerz’, kopte Der Spiegel. (De gedachten gaan onwillekeurig uit naar een VVD-leider die de deur naar de PVV openzette, met alle gevolgen van dien.)

Economie en migratie, dat waren de thema’s van de verkiezingen in Duitsland. Voorheen exportkampioen Duitsland geldt inmiddels als de ‘zieke man van Europa’, en het asielbeleid lag onder vuur sinds enkele door migranten gepleegde moorden. Over een ander thema, de steun aan Oekraïne, bestond verdeeldheid tussen de partijen. Scheidend bondskanselier Scholz (SPD) stond op de rem (‘Schuldenbremse’; overheidstekort mag niet hoger!), hield daarom een hulppakket van drie miljard tegen en weigerde langeafstandsraketten te leveren, terwijl Merz en vicekanselier Habeck (de Groenen) de steun en het defensiebudget juist wilden opvoeren. De AfD wil, net als Trump en de PVV, de steun aan Oekraïne aanzienlijk verminderen of stopzetten, net als de links-populistische BSW van Sahra Wagenknecht. In oostelijk Duitsland bestaat opmerkelijk veel vredelievende sympathie voor Rusland onder Poetin.